جناب آقای عمار تفتی (راوی روان) تلاش شما در ایجاد جریان آگاهی با ابزار هنر و ادبیات ستودنی است.

اجرا در سلیقه من نبود ،خسته نباشید

ضمن خسته نباشید به همه ی عوامل اجرا
نقاط قوت:
-بازی جناب اسماعیل گرجی
-روایت غیرخطی داستان
-طراحی صحنه

نقاط ضعف:
-بلا تکلیفی ایده مشارکت

ایده و اجرای کار را بسیار بسیار دوست داشتم.طراحی صحنه ، گریم ،طراحی لباس و نوربسیار خلاقانه بود . یکی از دوستان نوشتند گویا به تماشای نمایشگاهی از تابلوهای زیبا نشسته اید .به نظرم بهترین تعبیر بود برای این کار

به نظرم در دورانی که اهمیت علوم انسانی بالاخص روانشناسی قابل تامل است.پرداختن به نقاط تاریک فردی بزرگان این عرصه که همسویی شگرفی، از انتظار بی نقص بودن فعالان این علوم از گذشته تا به امروز ،با اذهان عمومی دارد حداقل برای دغدغه مندان این حوزه خوشایند و رضایتمند نیست.
همانطور که تحصیلات آکادمیک و مطالعات پژوهشی در علوم پزشکی انسان‌ها را از بیماری های جسمی مبرا نمی کند نظریه پردازی و هرگونه فعالیتی در حوزه علوم انسانی نباید تابوی انسان وارسته و کامل را ایجاد کند .
به گمانم زخم ها ، تجربیات و مسیر زندگی شخصی فرویدها ، یونگ ها و آدلرهای دور و نزدیک زمانه ما نیروی محرک و پتانسیل بالقوه ای برای پاسخ به پرسش های بنیادین روان انسان بوده و هست و جای شادمانی است که این تجربه های زیسته منجر به شکل گیری هیتلرهای بیشتری نبوده است …
البته که توجه داریم اجرا از نگاه مهرداد کورش نیاست.
خسته نباشید میگم به گروه اجرا ، تماشای این اثر خالی از لطف نیست

من اجرای پنجشنبه شب ۲۶ اسفند ماه ساعت ۲۱ حضور داشتم که قبل از شروع اجرا عنوان شد بعضی از خواننده ها ی اجرا به دلیل گرفتگی صدا حضور ندارند که در کنسرت نمایش اصلا قابل قبول نیست. بازیگران مرد به شدت ضعیف بودن و فقط بازی چند تا از بازیگران زن به نظر من قابل قبول بود . هیچ چیزی در این نمایش خوب نبود نه متن نه بازی ها ،نه نور و…. به جز تک خوانی های بازیگر خانم که باعث شد تا انتهای کار در سالن بمونم . تاتر شهرزاد هم که نیاز به توضیح ندارد طبق معمول اجرا با تاخیر ،بی نظم و رفت و آمد های بی مورد حین اجرا

زهری که دنیای بیرون (جامعه،قانون ،فرهنگ و...)به جان زن می ریزد ،خواسته و ناخواسته ،خودآگاه و نا خودآگاه به جان نسل های بعدی چه مرد و چه زن واریز خواهد شد.
مثل میراث شوم و بدهکاری مالی بین وارثان تقسیم خواهد شد.
اگرچه انسانهای بسیاری با تلاش بسیار و صرف وقت و هزینه ،در راه بازسازی روان خود گام بر می دارند و با احساس مسئولیت و سخت کوشی طاقت فرسا خلاف مسیر رودخانه شنا می کنند تا زهری که به جانشان ریخته شده به نسل بعدی واریز نکنند.
سپاس سپاس که در این راه می کوشید