به عنوان یک خانم تا حد بیشتر از متوسط با دنیای زنانه و زاویه دید خانم های داستان به مقوله تنهایی انسان ارتباط برقرار کردم، مخصوصا کاراکتری که فیزیوتراپی می رفت و کاراکتر همسر کشیش، کاراکتری ‌که نامه می نوشت هم در اون مونولوگی که تعریف میکرد در زندان برعکس بقیه خوشحال بوده منو تحت تاثیر قرار داد، بازی ها همه عالی و روان بود و بازیگران به خوبی تونسته بودن شخصیت ها رو دربیارن و باورپذیر باشن، دکور بسیار زیبا و چشم نواز، موسیقی ها بسیار جذاب، بخش رادیو که فوق العاده بود و انتخاب صدای لیلی رشیدی عزیز برای مجری رادیو چقدر درست بود، فقط به سلیقه شخصی من کاش در انتها دوتا از داستان ها به هم مرتبط نمی شدند و همونطور مستقل باقی می موندند، در مجموع برام دوست داشتنی بود و به مازیار سیدی عزیز و همه خانم های بازیگر و سایر عوامل اجرا خدا قوت میگم، همیشه درخشان باشید.

در بین سه نمایشی که دیروز پشت سر هم در شهرزاد تماشا کردم قطعا مانش رتبه اول رو می گیره. با خودم فکر میکردم اگه همه نمایش هایی که در بین بازیگرانشون سلبریتی دارن متنی به این قوت داشته باشن و کیفیت بازی ها هم در حد بازی درخشان سام درخشانی باشه من شخصا حاضرم هزینه بالای چنین نمایش هایی رو پرداخت کنم و حتما برای تماشا میرم ( ضمنا اینکه با وجود نور شدیدی که مستقیما تو صورتش تابونده میشد با اون تسلط و احساس و انرژی مونولوگ میگفت هم بسیار جای تحسین داره) به غیر از سام درخشانی که توانایی بازیگریش رو نشون داد، مهدی حسینی نیا که مثل همیشه درجه یک و نازنین کریمی هم فوق العاده بود، فقط داشتم فکر میکردم اگه میتونست دیالوگ ها رو با لهجه افغانستانی بگه دیگه واقعا شاهکار میشد (البته اونطوری ممکن بود برای تماشاگران به اندازه کافی واضح نباشه) از همه بازی ها بسیار لذت بردم، متن بسیار قوی و پر کشش بود و توانایی بازیگران در بیان مونولوگ ها با نهایت احساس و تن صدای قوی باعث میشد متن بیشتر و بهتر به جان ما بنشینه، نور پردازی که بی نظیر بود، عاشق اون ستون های نوری که درخت های جنگل رو میساختن شده بودم، در صحنه ای که دختر افغان داشت توی اقیانوس غرق میشد مه های روی زمین به زیبایی هرچه تمام تر امواج آب رو تداعی میکردن، اجرای زنده موسیقی بسیار زیبا بود و هرچه بیشتر ما رو به فضای کار پیوند میزد، بیخود نبود که در زمان رورانس وقتی استاد مرادی روی صحنه اومدن تماشاگران با انرژی مضاعفی تشویقشون کردن، به این تیم درجه یک تبریک میگم و امیدوارم زود به زود از استاد مرادی کار جدید ببینیم.

دیروز در ماراتن سه نمایشی که در شهرزاد به تماشا نشستم بوکسور نمایش دوم بود، یکی از مواردی که باعث شده بود برای تماشا ترغیب بشم تعریف هایی بود ... دیدن ادامه ›› که اکثر تماشاگران از بازی فاطیما بهار مست کرده بودن، کنجکاو بودم که بازیشون رو ببینم و حالا می فهمم که اونهمه تعریف واقعا درست و به جا بوده، در درجه اول بازی ایشون و بعد بازی نقش فریدون به نظرم از بقیه بهتر بود، نمایش می تونست نام مرتبط تری داشته باشه چون غیر از فضای باشگاه بوکس که طبقه بالاش هم تالار عروسی بود ارتباط دیگه ای با بوکسور نداشت، من شخصا میزانسن هایی که افراد یک خانواده دورهم جمع میشن و در مورد چالشی بحث می کنن رو دوست دارم منتها تو این نمایش از وقتی فرهاد وارد جمع شد حجم داد و فریاد ها خیلی زیاد شد و تو اون سالن کوچیک گوشخراش بود، اینکه متن برای تماشاگر چالش ایجاد می کرد و اون چیزی رو که تماشاگر حدس میزد تغییر میداد خوب بود اما پایان بندی به نظر من یه مقدار غلو داشت، حتی خود ادیپ هم خودکشی نکرد بلکه چشماشو کور کرد و از شهرش آواره شد، اما در مجموع کار خوبی بود، خدا قوت

دوستان مسئول در تماشاخانه ملک، امشب با 20 دقیقه تاخیر ورود رو اعلام کردین و گفتین دیرتر اجرا رو شروع می کنین تا کسانی که احتمالا در ترافیک موندن هم برسن، بعد از اعلام ورود هم تا بلیت ها چک بشه و تماشاگران مستقر بشن 20 دقیقه تاخیر رسید به نیم ساعت، می دونم شاید به این منظور ورود رو دیر اعلام می کنین که همه برسن و بعد از شروع اجرا نخواهین همچنان افراد رو به داخل سالن راه بدین، اما لطفا متوجه باشین که هر دو رویه اشتباهه، چه کار شما که نیم ساعت تماشاگرهایی که سر موقع اومده بودن رو تو اون لابی کوچیک و شلوغ و گرم سرپا معطل نگه داشتین، چه اون سالن هایی که سروقت ورود میدن اما بعد شروع اجرا همچنان تماشاگر راه میدن داخل، اگر کسی در شهر تهران زندگی می کنه و هنوز نمی دونه که با وجود ترافیک شهر باید جوری برنامه ریزی کنه که کمی هم زودتر از ساعت درج شده روی بلیت خودش رو به سالن اجرا برسونه سزاش همونه که از دیدن اجرا محروم بمونه، وظیفه ما که به موقع در سالن حاضر هستیم نیست که معطل و منتظر افراد تو ترافیک مونده باشیم.

من با متن نمایش ارتباط برقرار نکردم اما بازی های عالی و بسیار مسلط و پر انرژی بازیگران جوان واقعا جذاب بود، همگی فوق العاده بودند مخصوصا بازیگران نقش های روح، مترجم ژنرال و خود ژنرال، کارگردان و آقایی که در یکی از پرده ها نقش خواستگار داشت، آقای خطیبی چون در رورانس گفتید که هرشب نظرات تیوال رو می خونید ابتدا به شما تبریک میگم که وقت و انرژیتون رو صرف پرورش چنین جوانان با استعدادی کردید، اما کماکان معتقدم که در عرصه تئاتر شما همچنان بازیگر بهتری هستید تا کارگردان، بینوایان، در انتظار آدولف و پستچی پابلو نرودا کارهایی بودند که در سال های اخیر از شما دیدم و در همشون بازی شما درخشان بود مخصوصا پستچی، اما در این نمایش چخوف خوانی کارگردانی به نظرم نقایصی داشت و میشد که بهتر از این باشه، این رو هم بگم که دیدن شما در ابتدای ورود به سالن اجرا خیلی انرژی خوبی بهم داد، این کار کارگردان هایی مثل آقای آتیلا پسیانی و آقای کوروش سلیمانی و شما که در ابتدا یا انتهای نمایش کنار در سالن می ایستند و با تماشاگران ارتباط می گیرند رو خیلی دوست دارم و حس خوبی بهم منتقل میشه، واقعا هم بهتون خدا قوت میگم که هرشب مجبورید به تک تک تماشاگران بگید که حین اجرا از تلفن همراه استفاده نکنند، به عنوان مخاطبی که زیاد تئاتر میرم امیدوارم به زودی روزی بیاد که همه آداب تماشای تئاتر رو یاد بگیرند.

تنها مواردی که تو این اجرا دوست داشتم طراحی صحنه و موسیقی انتهایی و بازی نقش های کرشمه و مادر خانواده بود، متن که واقعا معمولی بود و داستانک هایی که قرار بود در کنار هم درام رو شکل بدن اصلا درنیومده بودن، یکی از اشکالاتش این بود که می خواست از تک تک اعضای خانواده یه بدبختی و فلاکتی رو کنه و نشون دادن اینهمه بدبختی پشت سرهم که از یکی درنیومده پرت می شدیم تو بعدی باعث شده بود هیچکدومشون درست و به اندازه پرداخت نشن، بازی نقش برکه هم اونقدر اگزجره بود که رو اعصاب بود، شخصیتش چهره اش لهجه ای که نداشت نوع جملاتش حتی اسمش باعث شده بود هیچ همخوانی با سایر کاراکترهای قصه نداشته باشه، در کل برام راضی کننده نبود و اصلا قلاب نمایش بهم نگرفت، آقای پشت کوهی عزیز ضمن خسته نباشید لطفا در کارهای بعدی به جای اینکه تو متن پشت سرهم مصیبت رو کنین و فکر کنین اینجوری دوز درامش بالاتر میره بیشتر روی استحکام متن و پرداخت شخصیت ها کار کنین.

با وجود اینکه داستانی بسیار تکراری و کلیشه ای داشت اما سایر مولفه های نمایش به قدری عالی اجرا شده بودن که یه نمایش درخور تحسین رو ساختن، بازی های پر حس و بی نقص، بیان شیوا و اکت های بدنی فوق العاده بازیگران اونهم با اون دیالوگ های عموما طولانی و سنگین، میزانسن درست و به جا، انتخاب موسیقی کاملا هماهنگ با تم کار، نورپردازی زیبا، طراحی گریم و لباس های چشم نواز، آواز های گوش نواز خانم های بازیگر، تنها نکته ای که کمی خلل به این پکیج وارد کرده بود ریتمی بود که به نظر من می تونست تندتر باشه، اگر در خیلی از صحنه ها از میزان اون دیالوگ یا مونولوگ های طولانی (که البته مشخص بود چقدر برای نگارششون زحمت کشیده شده) کاسته میشد نمایش سریعتر جلو میرفت، اما در کل کاری بود که تماشاگرش رو نه تنها راضی می کرد بلکه حس تحسینش رو هم بر می انگیخت و این نکته در تشویق های تماشاگران در زمان رورانس کاملا به چشم اومد، دیشب جناب صدرالدین حجازی به گفته سخنگوی گروه برای بار دوم به انتخاب خودشون برای دیدن نمایش اومده بودن که باعث شگفتی گروه شده بود و وقتی خودشون هم روی صحنه رفتند با چشمانی خیس گفتند که در چندین سال گذشته اولین باره که نمایشی رو دوبار تماشا کردند، ضمنا مسئولان سالن هم سر موقع ورود دادن، سه چهار ماه اخیر هر زمان به شهرزاد رفتم اجراها سر وقت بوده، خدا رو شکر به نظر میاد مدیریت جدید حداقل در این زمینه تونسته تغییر مثبتی ایجاد کنه‌.

شب دوم نمایش رو دیدم و در مجموع راضی از سالن بیرون اومدم، خب هیچ نمایشی نیست که صد در صد نظر همه رو جلب کنه و میزان نسبی رضایت به سلیقه شخصی هرکسی بر می گرده، اما من فضای کلی کار رو دوست داشتم و به نظرم تونسته بود اون حس و حال غم و یاس و سرمای حاکم بر خانواده رو به مخاطب منتقل کنه، بازی ها یکدست نبود و بعضی بازیگران بهتر از بقیه بودن مخصوصا آنیش دختر خانواده که بازیش از همه بهتر بود، کاملا باورپذیر و به اندازه، موسیقی کار رو دوست داشتم و همچنین طراحی صحنه، و به شخصه از پایان بندی نمایش هم لذت بردم و به نظرم پایان جالب و متفاوتی داشت، بازی ها (غیر از آنیش) جا دارن که قوی تر و یکدست تر از این بشن و اگه به این مورد توجه بشه سطح نمایش بالاتر میره، ضمنا برای اولین بار بعد از چند سال اجرا دیدن تو سالن سپند دیشب دقیقا راس ساعتی که رو بلیت زده بود ورود رو اعلام کردن و من اینقدر سورپرایز شده بودم که باورم نمیشد!! امیدوارم این روند ادامه پیدا کنه و دوران تاخیر های بیست دقیقه تا نیم ساعته سالن سپند برای همیشه به سر رسیده باشه.