هدا تورنگ فعال هنری

و اما کنتراست...
کنتراست، برداشتی است آزاد و جالب از نمایشنامه درخشان "هنر" که با متنی روان، روایتی غیرخطی، اجرایی پست مدرن، طراحی صحنه مینیمال، اجرای چهارسویه، میزانسن های ثابت و مشخص، استفاده از تکنیک فاصله گذاری و ... ، افراد روشنفکرنما و انتلکت جامعه را به چالش کشیده است. معضلاتی که متاسفانه امروزه بسیاری از هنرمندان و نویسندگان به آن ها مبتلا هستند. عدم فهم و درک بصری صحیح آثار هنری، تفسیر اشتباه اثر تحت تاثیر و تلقین دیگر مدعیان روشنفکر، خودبرتربینی و توهین به سایر افراد جامعه، بی تفاوتی نسبت به اتفاقات مهم جامعه و مشکلات مردم...

نکات منفی از نظر من:
- بعد از رورانس و تشویق تماشاگران، ایوان با جلیقه ای زرد دوباره به صحنه آمد و موهایش را به شکلی که در ایران به عنوان نماد مبارزه شناخته شده، بست و به میدان رفت. به نظرم دغدغه های سیاسی در صحنه های قبلی بسیار ظریف و زیرپوستی مطرح شده بودند و نیازی به این اقدام شعاری در صحنه آخر نبود.
- به نظر می رسید کنتراست می خواهد موضوعات متفاوت و گسترده ای را در زمانی کوتاه و ناکافی مطرح کند مثل درک و شعور هنری، رفاقت، دغدغه سیاسی ... دیدن ادامه ›› و ... این پراکندگی باعث شده بود درون مایه اصلی نمایش گم شود و دو یا حتی چند پایان نشان داده شود.
- مساله بعدی تک و توک (شاید سه چهار تا) شوخی های هجو و سخیف جنسی بود که به نظر می رسید به صورت بداهه حین تمرین ها یا حتی اجراهای قبلی با توجه به استقبال و خنده مخاطب به کار اضافه شده بودند، اما متاسفانه به کلیت اثر و رسالت آن لطمه زده بودند. کاش گول خنده های تماشاگر را نمی خوردید.

درود و خسته نباشید عرض می کنم خدمت همه عوامل گروه. بسیار لذت بردم و براتون آرزوی موفقیت میکنم. منتظر تماشای کارهای بعدیتون هستم...

دوستان عزیز پیشنهاد میکنم به دور از زرق و برق های رایج این روزهای تئاتر، حتماً این نمایش جذاب و متفاوت رو تماشا کنید و لذت ببرید. همچنین از گروه های تئاتری خلاق و مستقل حمایت کنید.

درود و صد درود. عالی بود
میخواستم یک بار دیگه هم بیام و اجرا رو ببینم. امکانش هست تمدید بشه؟

متاسفانه نمایش بدون هیچ توضیحی، با حدود 30 دقیقه تاخیر شروع شد!
بعدش هم نکات منفی دیگه یکی یکی خودشون رو نشون دادن. نمایشنامه بسیار ضعیف(موضوعی که نیازی به اینقدر کش دادن نداشت)، بازی اغراق شده امیرحسین فتحی ، بعضی از بازیگرا از هاشف استفاده میکردن و بعضیا نه! ( به نظر من مساله فقط تقویت صدا نیست که بازیگری که صداش قویه هاشف استفاده نکنه، توی یک نمایش، حتی اگه یک بازیگر داره هاشف استفاده میکنه بقیه هم باید استفاده کنن تا جنس صداها یکی بشه)
تنظیم موزیک ها و آواز زیبا بود و همین طور شعرخوانی های آقای شمس لنگرودی که البته بهتر بود در قالب یه موزیک ویدئو ساخته میشد و توی اینترنت پخش میشد.
توی این اوضاع تئاتر، برام عجیبه که اینقدر داره استقبال میشه از این کار و همه میگن عالیه. به نظرم تنها دلیلش حضور افراد شناخته شده اس ولی کاش هر اثر رو جدای از اسم های گنده ای که پشتشه ببینیم و ارزشگذاری کنیم!!

به نظرم بازی ها خیلی خوب بود، صحنه، لباس، کارگردانی عالی بود. ولی متن میتونست خیلی بهتر از این باشه. با توجه به اینکه متن اصلی یعنی نمایشنامه کلفت ها خیلی تکراریه توقع داشتم برداشت آزاد از اون متن با وارد کردن شخصیت نویسنده، عمیق تر از این ها باشه.
با تشکر از گروه اجرایی و آرزوی موفقیت و درخشش بیش از این

موضوع نمایش جالب بود و بیشتر صحنه ها و دیالوگهاش برا ماها که خودمون توی این حرفه ایم خاطره است! نکته بسیار مثبت این اجرا این بود که کارگردان و نویسنده تن به شوخی های سخیفی که توی تئاتر رایج شده ندادند تا به هر قیمتی مخاطب رو به خنده وادار کنند، بلکه موقعیت خنده داری ایجاد کردند، بنابراین این اجرا، کمدی شریفی است و قابل تحسین است. در کل اجرای خوبی بود و لذت بردیم ولی بعضی جاها ریتم کار می افتاد و بازی ها یکدست نبود. به نظرم بازی جوکر و تهیه کننده و آقای میلاد که شلوار قرمز پاش بود، خانم دستیار و آقای فیلمبردار عالی بود.

در کل کار رو دوست داشتم و از دیدنش راضی بودم. موضوع نمایشنامه جالب بود، خرده روایت ها و اپیزودهای متفاوتی که وجه اشتراکشون شب هالویین بود.
از طرف دیگه به نظرم خودِ موقعیت و بازی جذاب بازیگران به اندازه کافی خنده دار بود و نیازی به شوخی های سطحی و زننده نبود. این مدل شوخی ها سطح کار رو پایین اورده بود. در صورتی که کلیت کار کمدی اجتماعی بود و حرف های زیادی برای گفتن داشت.
در مورد سالن متاسفانه باید بگم علیرغم تغییرات ساختاری و مدیریت جدید، بهداشت و تهویه سالن خیلی بد بود و امیدوارم به زودی تغییرات مثبتی اتفاق بیوفته. ممنون

جذابیت این اجرا برای من گروه موسیقی و آواز خوانانش بودند. فوق العاده بودند...

در ابتدا تشکر میکنم از گروه اجرایی که توی این شرایط سخت دارن کار میکنن. خدا قوت.
شیوه اجرایی نمایش، طراحی صحنه، لباس و نور، متفاوت و جذاب بود. به نظرم بازیها خوب و قابل قبول بود و مشخص بود بازیگران با تمرین زیاد و هدایت کارگردان تونستن حرکات بدن رو اینقدر زیبا و دقیق دربیارن. بازیها تقریباً در یک سطح بود بازی دختر همجنسگرا و پسربچه عالی و درخشان بود و بازی خانم روسپی کمی ضعیفتر از بقیه تا جایی که بعضی اوقات ریتم نمایش رو مینداخت. نگاه های بیشتر بازیگران هم مشکل داشت معلوم بود هم همدیگه رو میبینن هم تماشاگرا رو . نگاه رو به نظرم فقط اون دختر همجنسگرا درست در اورده بود صورتش میچرخید اما پشت نگاهش خالی بود و با بقیه بازیگرا که حرف میزد به سمتشون میشد اما بهشون نگاه نمیکرد حتی یکی دو جا طناب به صورتش خورد، میخواست قدم برداره، میترسید. اون احتیاط و ناآگاهی توی صورتش و تمام بدنش بود ... اما بقیه بازیگرا به هم نگاه میکردن و آگاهانه حرکت میکردن!
کارگردانی به نظرم دقیق و درست بود اما متن... ایراد اصلی این نمایش متن ضعیفش بود. با اشاره به این که اقتباس از رمان کوری هست سطح توقع تماشاگر رو بالا بردن اما بسیار سطحی تر و دم دستی تر به موضوع پرداخته بودن. به نظرم بهتر بود به جای اینکه بنویسن براساس آن رمان، مینوشتن با نیم نگاهی به آن...
با تشکر

بسیار لذت بردم و خسته نباشید میگم به گروه اجرایی. چه حیف که اجرای محدودی داشتن، کاش میشد تمدید بشن. توی این شرایط تئاتر که کارهای به شدت ضعیف اجرا میشن باید قدر اجراهای تمیز و شسته رُفته‌ای مثل خرگوش رو دونست

از سالن که اومدم بیرون ذهنم درگیر نمایش بود و بعد از گذشتن ساعت‌ها هنوز هم درگیرشم. این احساس به خاطر این بود که بعد از مدت‌ها کار اکسپرسیونیستی جذابی دیدم. متن، برداشت نویسنده از نمایشنامه اکوئوس نوشته پیتر شفر بود و بازی‌های متفاوت و جذاب، طراحی لباس فوق‌العاده، طراحی صحنه کاربردی، گریم‌های عجیب و غریب و کارگردانی دقیق، همه و همه در خدمت متن و فضای اون و در راستای هدف اون قرار داشتند. در ضمن ایده بروشور هم خیلی جذاب بود. آفرین و خسته نباشید به تمام عوامل.
تنها نقدی که به نظرم میرسه در مورد ابهام بیش از حد بعضی مسائل برای کسانی هست که نمایشنامه اصلی رو نخوندن. شاید با اضافه کردن چند دیالوگ بشه شفاف‌ترش کرد...
دوستان عزیز پیشنهاد می‌کنم توی این روزای باقی‌مانده این اجرا رو ببینید قبل از اینکه دیر بشه...

آنتونیا: جناب ژاندارم! شما دیگه دارین بیش از حد توی زندگیِ ما دخالت می‌کنین. واردِ خونه آدم میشین، همه جا رو تفتیش می‌کنین، بی‌دلیل دستبند می‌زنین، حالا هم به زور می‌خواین ما رو سوار آمبولانس کنین که شکممون رو پیوند بزنیم! ولمون کنین، حداقل بذارین اونجوری که دوست داریم، عذاب بکشیم... دیگه اینو که می‌تونیم؟؟
ژاندارم: نه، شما هرگز نمی‌تونین اونجوری که دوست دارین عذاب بکشید بلکه هر طور که قانون و ما صلاح می‌دونیم باید عذاب بکشین!