در ابتدا تشکر میکنم از گروه اجرایی که توی این شرایط سخت دارن کار میکنن. خدا قوت.
شیوه اجرایی نمایش، طراحی صحنه، لباس و نور، متفاوت و جذاب بود. به نظرم بازیها خوب و قابل قبول بود و مشخص بود بازیگران با تمرین زیاد و هدایت کارگردان تونستن حرکات بدن رو اینقدر زیبا و دقیق دربیارن. بازیها تقریباً در یک سطح بود بازی دختر همجنسگرا و پسربچه عالی و درخشان بود و بازی خانم روسپی کمی ضعیفتر از بقیه تا جایی که بعضی اوقات ریتم نمایش رو مینداخت. نگاه های بیشتر بازیگران هم مشکل داشت معلوم بود هم همدیگه رو میبینن هم تماشاگرا رو . نگاه رو به نظرم فقط اون دختر همجنسگرا درست در اورده بود صورتش میچرخید اما پشت نگاهش خالی بود و با بقیه بازیگرا که حرف میزد به سمتشون میشد اما بهشون نگاه نمیکرد حتی یکی دو جا طناب به صورتش خورد، میخواست قدم برداره، میترسید. اون احتیاط و ناآگاهی توی صورتش و تمام بدنش بود ... اما بقیه بازیگرا به هم نگاه میکردن و آگاهانه حرکت میکردن!
کارگردانی به نظرم دقیق و درست بود اما متن... ایراد اصلی این نمایش متن ضعیفش بود. با اشاره به این که اقتباس از رمان کوری هست سطح توقع تماشاگر رو بالا بردن اما بسیار سطحی تر و دم دستی تر به موضوع پرداخته بودن. به نظرم بهتر بود به جای اینکه بنویسن براساس آن رمان، مینوشتن با نیم نگاهی به آن...
با تشکر