طبیب اجباری مولیر "یه کمدی موزیکال خوشمزه ست و گروه موسیقی درست مثل تیکه های قلمبه ی مرغ تو سوپ ه که سورپرایزتون می کنه.
پیشنهاد می کنم این نمایش و به اتفاق خونواده ببینین
بعضی از شخصیتها مث زن طبیب، ممه خانوم و آقا سعید خیلی جیگرن :)

-بهزاد دیدن این نمایش را قویا توصیه می کند-
"روز عقیم"نمایشی ه که دست گذاشته روو آدمایی که توو تاریخ گم شدن ... دست گذاشته روو معصومیت هایی که تووو آتیش سوختن !
بازی بازیگرها عالی بود و انقدر فضاسازی درست، حس و ری اکشن ها تکنیکی بود که بعد اجرا دوس داشتم از تک تک شون تشکر کنم.
فهیمه امن زاده که بعد از اجرا سرچ کردم ببینم تو کدوم کار دیدمش و در کمال تعجب فهمیدم همون دختره جوون تو نمایش"سعادت لرزان ه"و همینطور بازیگر شیک نمایش"کوپن" به نظرم یه جاهایی از بازی ش اونجاهایی که از بچه ش دفاع می کنه یا میخواد شکمشو پاره کنه عالی بود علیرغم اینکه خودش مادر نیست یکی از بهترین مادرهارو خلق کرد.
شایسته ایرانی هم که گل کاشت با گریم و لباس و لحن عالی...عاشقش شدم_کاش بیشتر تو تئاتر ببینیمش-
و اما حسین کیانی:آنقدر این متن حرف داشت وآنقدر انتخاب سوژه ات جذاب بود و آنقدر دیالوگ های خوب نوشتی که تا مدت ها طعم خوش این تئاتر رهایمان نمی کند
درود به گروه خوب اجرایی

کارگردانی، طراحی صحنه، نور و موسیقی بسیار با روح حاکم بر نمایش سازگاره
میزانسن، جسورانه
انتخاب درست بازیگرها و بازی‌گرفتن عالی از هر سه آنها
پایان‌بندی درخشان نمایش

##حتما این نمایشو تو جشنواره ببینین##

یک تاتر رئال و البته با متن ایرانی،
سه اپیزود متفاوت که ماهرانه به هم مربوط میشد !
شروع و خاتمه خوبی داشت ... استفاده از ویدئو پروژکتور هم معقول بود و به نظرم به اندازه !
بازی بازیگر ها در همه اپیزود ها عالی بود و به نظرم انتخابشون برای نقشها خیلی خوب بود . من بازی شیدا خلیق رو خیلی دوست داشتم و خوشم آمد !
در مجموع به دیدنش میرزید و البته فضای دوست داشتنی مسعودیه هم به این رضایت می افزود. دیدنی بود
نمایش سه اپیرزود مختلف داشت
بازی ها هر کدوم از بازیگرا در اپیزود خودشون و نقش خودشون عالی بود
دیالوگ ها خوب
ارتباط بین اپیزودها جالب بود
خلاصه که لذت بردم از تماشای این نمایش
به شخصه اپیزود دوم رو خیلی دوست داشتم
شاید چون حرف هایی که درباره حال و آینده میگفت روتجربه کردم

هیچ کس از جراحات جنگ رهایی نمی‌یابد
محمد رحمانیان درک فوق‌العاده‌ای از زبان و تصاویر دارد. او از رنگ قرمز به زیبایی در گفت و گوی نعیم استفاده می‌کند، شاید ارتباطی استعاری با(روز مقدس تمام قرمز)، تاریخ شروع برای جنگ الجزایر، هنگامی که انقلابیون حمله کردند و استعمارگران فرانسوی کشته شدند هم وجود داشته باشد. او در «مصاحبه» شخصیت‌های به یاد ماندنی بوجود می‌آورد که زخم‌های انقلاب را می‌پوشاند و به ما یادآوری می کند که هیچ کس از جراحات جنگ رهایی نمی‌یابد.

بافتن رویای مشترک و دزدیدن آن از یکدیگر تنها راه مقاومت آن‌ها در نپذیرفتن تجربه‌ی تروماتیک جنگ است. اما پرسش اصلی آنجا است که واقعیت را تا کجا می‌توان طرد کرد؟ واقعیت آنقدر سفت و سخت است و پذیرفتن آن آنقدر اجباری است که در نهایت خود را به تمامیت زندگی خیال‌گونه‌ی ما تحمیل کند.

پرسوناژهای اصلی نمایش تونل نیز در پذیرفتن واقعیت مقاومت می‌کنند. شبیه و متفاوت از هم.

پیام دهکردی:مخاطبی که در این سال‌ها به‌نوعی نسبت به درام تلخ و تفکر برانگیز بدعادت شده و بیشتر عادت به فضاهای شاد دارد. چراکه در این سال‌ها تأکید شده که بگویید و بخندید و شاد باشید چراکه در این سال‌ها زندگی به‌اندازه کافی تلخ هست پس شاد باشید. اما من پرسشم این است که چرا وقتی شاد نیستیم الکی بخندیم؟

درود به پیام دهکردی عزیز
دیشب نمایش شما مرا سرشار از شادی کرد ولی نه شادی از سر کمدی که شادی از لذت دیدن یک کار خوب
سپاس و سپاس
دانستم که در پس هر حرکت بازیگر شما ذره ای از احساس شما خودنمایی می کند
رورانس و صدای دلنشیتان همه ما تماشاگران دیشب را سرشوق آورد

چرا فروش بسته ست؟؟؟