بازى روان و جذاب و امادگى بدنى بالا از ویژگى هاى جذاب این نمایش بود.دنبال داستان و مکالمه ها کشیده میشدم و دوست داشتم بدونم بعدش چى میشه.در تمام زمان اجرا یک لحظه چشمم رو از روى صحنه بر نداشتم .نور پردارى کار هم جذاب بود و حیف ازین نمایش خوب این روزهاست که به دیدنش نرین.

جمعه گذشته به دیدن این نمایش رفتیم.از قبل از شروع بازیگر ها در صحنه بودن و مشغول زندگى نقش هاشون بودن.بعید میدونم با وجود شکل طراحى صحنه کسى ممکن بوده باشه صحنه اى رو درست ندیده باشه.همه چیز پشت سر هم و با وجودى که در بعضى صحنه ها تعداد بازیگر ها زیاد بود برام جالب بود که حتى با وجودى که ممکن بود شنیده هم نشن اما دیالوگ مى کردن باهم و این فضا رو طبیعى تر مى کرد براى یک نمایش خوب.موزیک به شکل قشنگى با این نمایش دراویخته بود و هنر اجرا و نواختن و خوندن و اپرا گاهى بیشتر جذبم کرد.بازى ها همگى قوى بود و نورپردازى درست در صحنه هایى که باید درست نگاهتو مى برد همونجا که باید.پایان نمایش اوانگارد طور بود.در طى نمایش دوره هاى زمانى متفاوت با وجوه اشتراک موضوعى بهم پیوند خورده بود و پایان ارمانیش دور از انتظار نبود.
در کل نمایش خوبى بود و نه خسته شدیم نه پشیمون از انتخابمون.
پیشنهاد مى کنم این نمایش رو از دست ندین.

اولین روز اجراى نمایش دایى سعید با حضور هنرمندان جوان و بازى روونشون بسیار دل انگیز بود.در کنار موضوع اصلى پرداختن به موضوع کاهش وزن و دغدغه عموم مردم براى رسیدن به وزن ایده ال و رژیم هاى سخت و پیدا مردن نیمه گمشده هم چاشنى جذابى براى نمایش بود.در طول زمان نمایش جایى نبود که مخاطب درگیر یکنواختى بشه یا به ساعتش نگاه کنه. جایگاه تماشاگرا توى سالن جمع و جور و نزدیک به سن بود و این باعث این شده بود که همه دید خیلى خوبى به روى صحنه داشته باشن و با لحظات شاد و تامل برانگیز نمایش هم زاد پندارى کنن.خلاصه که نمایش' دایى سعید ' بهانه خوبیه براى گذروندن ساعتى خوب توى عصر تابستون براى دیدن یک اثر دیدنى و بعدش وقت گذروندن در یک فضاى جذاب هنرى در خانه هنرمندان ایران که هم داخلش پر از جذابیت هاى هنرى هست هم بیرونش قدم زدن یا نشستن در باغى قشنگ با گربه هاى با مزه .