بعد از مدت ها نمایشى رو دیدم که موقعیت محور نبود و مکالمه ها بود که مجذوبم مى کرد..عمیق و به فکر فرو برنده...بازى صحرا اسدالهى نازنین در هر دو نقطه از اوجش باعث شد حس کنم یک غم قدیمى گلومو فشار میده و اشک توى چشمهام جمع شد و بى اختیار از چشمهام سرازیر شد حسى که مدت ها بود در هیچ تئاترى تجربه نکرده بودم.بى نظیر بودین 🙌🏻