با سلام خدمت دوستداران هنر و عمله جات طرب بنگاه تئاترال
چهارشنبه 21/4/96به دیدن این تاتر(بنگاه تئاترال) که اسامی قابل تاملی در ساخت و پرداخت آن نقش داشته اند رفتم . از شروع خاص و جالب و ارتباط بسیار نزدیک هنرمندان در خیر مقدم بینندگان که بگذریم . برای کسانی که با این اسامی خاطراتی دور و دراز دارند چیزی جز ناراحتی و دیدن نشستن غبار پیری و کم فروغ شدن استعدادها چیزی ندارد . اما برای بیننده ای که خاطره ای ندارد می خواهد لختی بخندد بر میراث به جا مانده از بازیگران و هنرمندان قدیم ،طرب نامه ای به تمام معناست . این نمایش از دو سری بازیگری شکل گرفته اند عده ای که ما میشناسیم به نام که ایام پیری و تغییر جریان هنری آنها را به فراموشخانه سنکلچ کشانده تا شاید دورهمی باشد برای دیده شدن و یاد آوری دوران شباب و عده ای بسیار که دوستاران هنر اند و به غایت آدم های که هر روز می بینیم به نقش هنرو که شاید آینده ای از امید باشد که چهره ای شوند به مانند آنهای که میشناسیم . نمی دانم علت استفاده گسترده و گاها بی هدف این همه هنر ور (سیاهی لشکر قدیم )چه می تواند باشد شاید کلاسی دارند آموزشی و این نیز رزومه ای است برای ساختن آینده ای پر امید ..... با تقدیر از بازی و هنر نمایی میر طاهر مظلومی که یکی از نقاط قوت این نمایش بود و یکی از غافلگیر ترین لحظات نمایش را ایجاد کرد ....
مفهوم داستان و پرده های آن بسیار گنگ است ،حرف های بزرگ که در گلو خفه می شود ، نه مخاطب می داند و نه آفریننده اثر که سخنی و مفهومی گفته شده و بیینده می خندد به شوخی های مضحک و زبانی و می ماند سیاه که چرا بر پیکر آن جوان طلسم شده می گرید ...نمایش بسیار طولانی تر از حوصله خود داستان است ودر آخر برای من ماند که چرا برای دیدن این تاتر به اسامی توجه کردم و تحقیق نکردم ... برای آقای هادی مرزبان علی نصیریان و ..... احترام بسیار قایل ام به خاطر همه خاطراتی از گذشته اما این چیزی نبود که از این نام ها به بر آید .در آخر برای کسانی که دوست دارند بخندند و خاطره ای با این نام ها ندارند گزینه بسیار جالبی است برای دیدن ....