بعداز دیدن نمایش ذهنم در گیر نمایه های اجرا گردید. چگونه فرهنگی خزنده و موذیانه سبب استحاله فرهنگ و آداب و رسوم آدمی می شود؟!
رویای زوجی بدون فرزند (به نقل از نمایش) بدون آینده دستمایه توهم
نا محسوسی را در درون مخاطب دامن می زند.
استعداد پذیرش غیر منطقی باورهای بیمار گونه پیوسته از دورانهای جهل و خرافه که سوسمار نمادی از فرزند آدمی باشد.و نشخوار ذهنی که مکرر می شود و نمایش را جذابتر می کرد. طنز تلخی که روی لبهای تماشاگران ماسیده ماند.

با توجه به فعالیتهای هنری شما، در
نمایش بک تو بلک انتظاری بیش از این داشتم. تنهایی انسانها امری انتزاعی و فارغ از مسائل گوناگون جامعه نیست.

پس از به تماشا نشستن نمایش وزین بی چرا زندگان ناگهان به یاد نمایش شبت بخیر اثر آقای کسری کاریان افتادم. که در آنجا نیز با هجمه های روحی روانی و لجام گسیخته ی جامعه ای که امید در آن رو به افول میرود بر میخوریم.
در نمایش بی چرا زندگان به وضوح شاهد این معضل اجتماعی هستیم.
بحرانی که گویی با یک دست جلو چشممان را گرفته و با دست دیگر مانع فریادمان میشود و ما به ناچار در فانوس آشفته خیال خود تن به این تراژدی دوار میدهیم.

نمایشی پر از ایهام مملو از حرفهای ناگفته و بشدت جذاب بطوری که گذر زمان را حس نمی کنی و هر لحظه در انتظار اتفاقی جدید هستی

با درود و خسته نباشید به هنرمندان خوب و صمیمی کشورم
نمایشی جذاب با فضا سازی عالی. اما متاسفانه برای من بسیاری از دیالوگها نامفهوم بود و آنطور که باید؛ لذت کافی از این نمایش جذاب رانبردم ولی بازی هنرمندان و سوژه نمایش رادوست داشتم موفق باشید دوستان