موچکرم:))

ولی من تسلیت می‌گم :)

وقتی طعم گسِ تئاتر زیر دندونِ آدم مزه می‌کنه، تبدیل به اعتیادی می‌شه که هیچ درمانِ شناخته شده‌ای نداره.
(البته من بشخصه به این اعتیاد افتخار هم می‌کنم)

بنده خدا رو تو چه منجلابی انداختی.. باز قبلا قیمت بلیط جوری بود که ضربه ای مالی که بهت میزد تا حدودی جای جبران داشت ولی الان دیگه کامل باعث ورشکستگی میشه... وای که چندتا تاتر خوب با هم اجرا برن همه هم که قیمت بالا..!!! اخ اخ اخ... چه دردی این لامصب.. :دی
ولی جدای از شوخی دنیای جذابی براش باز کردی..
بعضی وقتا عکس های تئاتر های چند سال پیش میبینم و حسرت اینکه چقدر دیر با تئاتر اشنا شدم و حسرت دیدن اون نمایش ها ...

خانم پررنگی و MHHF عزیز، فقط بخشی از هدف تاتر داستان پردازی است ... چه سه خط باشد چه سیصد خط داستان مهم نیست در تاتر بیشتر نحوه ی اجرا و پرداخت موقعیت ها و انتقال مفاهیمی مهم است که نمایشنامه قرار است درباره آن صحبت کند...قبول دارم در این نمایش گوش دادن و تمرکز تماشاگران عامل خیلی مهم در دریافت اتفاقات است اما این نمایش در عین حال خیلی حسی است و حس ها باید دریافت شود تا داستان کلی
در مورد بازی ها همیشه نمی شود از بازیگران انتظار اوراکت و فریاد و تحرک داشت که البته یکی از جذابترین انواع بازیگری رو صحنه قلمداد می شود..بازی معتمدآریا و مقدمی بسیار سخت تر بود چون نبایستی مثل بازی حق گوی لسان بیرونی و فیزیکالتر باشد

مفهومی که این تئاتر سعی در بیانش داشت انفدر بدیهی و دم دست یود که نیازی به تمرکز و حس گرفتن نباشه...مهم پردازش اون مفهوم بود که با یه فصه ی قوی یا بازی قوی می تونست احساسات من تماشگر و به خودش جلب کنه که نکرد...

خانم پررنگی در مورد پردازش مفهومی که انجام نشده بود با شما کاملن موافقم.

ابر شیر عزیز

در مورد انتقال مفاهیم با خانم پررنگی موافقم و این را نیز در نیمه نقدی که نوشتم بیان کردم
در مورد گوش دادن و تمرکز نمی دونم شاید من تمرکز نداشتم و متوجه نشدم ولی شما متوجه شدید که اگر منظور تمرکز برای فهمیدن قصه و محتوی داستان است که به نظرم نیازی به تمرکز نبود با یکم دقت به دیالوگ های اندک مربوط به واقعه تونل می توان داستان را ... دیدن ادامه ›› متوجه شد
اما
در مورد حس بازیگران باز هم اگر منظور بستن چشم ها و تصور فضایی است که به نوعی با بیان کلمات سعی در تداعی آن صحنه و اتفاق دارد که من این را حس نمی دانم (باز هم نظر شخصی است و نه نظر کارشناسی)(البته حس اتفاق افتاده در تونل نیز از طرف خانم معتمد آریا به خوبی به بیننده منتقل نمیشه نمی دونم شاید من درست درکش نکردم)

در مورد اوراکت هم باید بگم که اصلاً تم داستان نباید اوراکت می داشت که تا اینجا با شما موافقم ولی در طی اجرا باید در برخی صحنه ها این اوراکت اتفاق می افتاد (باز هم به نظرم(مثلا جایی که از کانال دارن با هم حرف می زنند بسیار بد اجرا شد چون انگار با رو در رو ایستاند و با همدیگه صحبت می کنند-یا در صحنه ای روایت داستان تونل نه غمی و نه اندوهی از طرف خانم معتمد آریا به بییننده منتقل نمیشه و فقط فریاد و فریاد (برای درک بهتر اتفاق))

به هر حال باز هم به تعداد آدم های مختلف و البته فهم آن ها می توان برداشت مختلف وجود داشت از یک اثر هنری و این از محاسن آثار هنری هست