موسیقی، حرکات، صحنه، بازی‌ها مبهوتم کرده بود، اجزا نمایش هم تک تک خوب بودن هم در هماهنگی با کل نمایش. مرسی از گروه بین و مرسی از شما دوستان که راجبش نوشتید تا من ترغیب بشم به دیدنش.

امیدوارم به زودی این سالن نوسازی بشه و صندلیهای بهتری داشته باشیم.

گروه نمایش عزیز! متن، بازی، صحنه آرایی، گریم و لباس، نور و موزیک شما هماهنگ و همراستا، دست به دست هم داده بود تا رقت انگیز بودن احوال من و به ظن من اکثریت جامعه ما رو نشون بده و چه خوووووب از پسش براومد. آقای "کا" شما چقدر خوب تونستی چهره واقعی ما رو به خودمون نشون بدی، دست مریزاد.
مرسی از همه بچه هایی که این نمایش رو معرفی کردن از جمله عباس جمالی و اصغر نوری عزیز.
پی نوشت: در طول نمایش دوستانی بودن که بلند میخندیدن. من واقعا نفهمیدم فازشون چیه. منو یاد هموطنهایی انداختن که از هر واقعه تلخی جک میسازن و در این کار از هم پیشی میگیرن.

خوشحالم که دیدن این نمایش رو از دست ندادم.
این نمایش نه تنها متنُ بازیُ دکورُ نورُ کارگردانی خیلی خوبی داشت، که توجه مخاطب رو به یک آسیب جانکاه اجتماعی هم جلب میکرد.
آیه کیان پور هم که اصلا بازی نمیکرد روی صحنه، داشت زندگی میکرد.
سپاس فراوان از همه بچه‌های این نمایش دیدنی.

سوژه خوب، متن ضعیف، بازیها روی هم رفته نه چندان اثرگذار.

سالن ایران تماشا هم خیلی راه داره تا تبدیل بشه به سالن قابل قبول تیاتر.