- علاقهمند به و تنها هنر است که نجاتمان میدهد از چنگال پلید روزمرگی ...
گفت اکنون من ندانم کیستم...
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
فریاد میکشم خودم را
لا به لای سکوت بدصدای شهر
شاخه آبستن شکوفه های سیب سمی
و کوچه ها ، بن بست
در هر خیابان که نیستیم
پاییز به خواب زمستانی رفته
بیا
بیا کوچ کنیم با پرستوها
از شهری که خیابان هایش
همه به سمت مرگ
یکطرفه اند...
نشسته ام
بیتاب بوی اطلسی های پشت پنجره
و بخار رقصان فنجان چای در دست
و نورهای رنگینی که به زور خود را از لای پنجره به صورتت میرساندند
و چشمانت
که بسته میشد
و لبانت
که میخندید
و من
که حالا
نشسته ام
تنها
بیتاب بوی اطلسی
ممنونم لیلای نازنینم :)
همین که شما تایید میکنی ,انگیزه و قوت قلبی برای ادامه این مسیر برای منه :)
مرسی از شما که وقت میذارین,میخونین و نظرتون رو بیان میکنین :)
گلنوش عزیزم...
مابین تمام دویدنهای زندگی ازدرس گرفته تا هزارمشغله دیگر خواندن
دلنوشته های دوستان ازجمله شمانازنین گلنوش جزء لحظه های شیرین روزمه.
واینکه اشعار بااحساس شمارو بسیار دوست دارم!
:-)
لطف شماست .خوشحالم واقعا ازین بابت.
حضورتون در تیوال مایه دلگرمی و شعر های نابتون یک کلاس درس برای بندست. قطعا دیگر دوستان هم با من هم نظرند...
امید که همیشه شاد و خندان باشین و با شعر های زیباتون حال مارو خوب کنید :)
سپاس دوباره که من کمترین رو میخونید...
الا ای آهوی وحشی کجایی
مرا با توست چندین آشنایی
دو تنها و دو سرگردان دو بیکس
دد و دامت کمین از پیش و از پس
بیا تا حال یکدیگر بدانیم
مراد هم بجوییم ار توانیم
که میبینم که این دشت مشوش
چراگاهی ندارد خرم و خوش
که خواهد شد بگویید ای رفیقان
رفیق بیکسان یار غریبان
مگر خضر مبارک پی درآید
ز یمن همتش کاری گشاید
دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند
اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !
پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم ،فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد
آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصمم تر است.
سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.
اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد.
در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.
گاهی لازم است کوتاه بیایی
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست و عبور کرد
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوز که نبینی
ولی با آگاهی و شناخت
وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت