درود..(نظر شخصی)..این اولین تجربه من از نمایشنامه خوانی بود..احساس خوبی داشتم و به امید خدا از این به بعد هم میبینم.متن جالب بود..البته یکی دو قسمت رو دوست نداشتم.از بازی ها و بیان خوشم اومد..به غیر یکی دو نفر.موسیقی به جا بود.طراحی لباس قابل قبول بود.امتیاز ۳ از ۵

امشب واقعاً از تماشای نمایشنامه‌خوانی طبقه ۷ لذت بردم. به‌خصوص از بازی ساسان پیری. امیدوارم اجراهای بیشتری از این بازیگر مستعد ببینیم.

من با اینکه معمولا نمایشنامه‌خوانی برام خسته کننده میشه،
از قبل هم نمایشنامه رو خونده بودم هم فیلمش رو دیده بودم و در کل به داستان مسلط بودم.
ولی اجرا به قدری جذاب بود که من رو لحظه به لحظه ترغیب میکرد همراه شم و حتی یک دقیقه احساس خستگی نکردم.
واقعا خسته نباشید🌛🌜

همه چیز خیلی منظم و تمیز اجرا شد.
یک خسته نباشید به همه ی کسایی که زحمت کشیده بودنن.
حتما پیشنهاد میشه.

با درام تلخی رووبرو هستیم که شک و سوء‌ظن کشنده از جنس نمایشنامه‌های شکسپیر؛ در نهایت فاجعه‌ای را رقم می‌زند.
بازی‌ها همه خوب هستند و همه به خصوص سیما از پس انتقال احساسات به تماشاگر بر می‌آیند و هماهنگی بازیگران و کارگردانی قابل قبول است.
فقط ای کاش علاوه بر موضع انکار کامران در گفتگو با نگین و پافشاری در گفتگو با سیاووش، چالش و درگیری درونی کامران را قبل از فاجعه نیز در نمایشنامه شاهد بودیم؛ چرا که قطعاً با وجود این تناقض، کشمکش درونی زیادی در کار بوده است. در کل کار قابل قبول و دلپذیری بود.

آه ای یقینِ گم‌شده، ای ماهیِ گریز
در برکه‌های آینه لغزیده توبه‌تو!
من آبگیرِ صافی‌ام، اینک! به سِحرِ عشق؛
از برکه‌های آینه راهی به من بجو!