علی‌رضا نجاتی هنردوست، کتاب‌خوان

اجرای زیبایی رو امشب شاهد بودم
اخیرا پرفورمنس‌های فیزیکال بدون دیالوگ رو بیشتر در میان اجراها دارم می‌بینم و این برای من خوشحال‌کننده‌ست.
تمیز و ژوست بود و ایده‌های جالب و جلوه‌های بصری قشنگی داشت
یک موردی فقط بسیار اذیتم کرد و از فضای اجرا کلا خارجم کرد، اون هم ورود دستیار صحنه بود که شلوار و سه‌پایه رو وارد صحنه کرد. (از نظرم خیلی عجیب و نامربوط بود و راستش اون لحظه خیلی عصبی شدم که چرا)

آرزوی موفقیت می‌کنم ... دیدن ادامه ›› برای این تیم





**شاید اسپویلر**
نمیدونم تصویری که امشب دیدیم اتفاقی بود یا واقعا برنامه‌ریزی‌شده، ولی دو دایره نارنجی رنگی که روی چهره معشوقه عکاس به شکل گونه‌های صورتش و لبخندی به پهنه صورتش در اومده بودن، اینور صفحه جای دو سوراخ روی پیشانی خودش شده بودن. این قاب یه لحظه واقعا شوکه و مغمومم کرد….

از انجایی که خودم رو کمابیش طرفدار ایبسن میدونم و از طرفی نمایش خوب ازش این اواخر ندیدم (بخوانید کج‌سلیقگی شخصی) ، با اکراه و انتظار پایین سراغ این اجرا رفتم، ولی اگر بگم این اجرا جزو بهترین‌هایی (شاید حتی واقعا خودِ بهترین) بود که طی یکسال اخیر دیده‌ام، دروغ نگفته‌ام.
از همون لحظه اول و اجرای فرم پشت‌ پرده مجذوب حرکات و نظم و هماهنگی گروه پرفورمر شدم و موسیقی عالی و حرکات نور این ترکیب رو بی‌نظیر کردند.
بازی بازیگران هم همچنین بسیار بجا و شخصیت‌های نمایشنامه به خوبی روی صحنه جان گرفته بودند.
علی‌رغم طولانی بودن زمان نمایش (به اقتضای متن) شما ابدا کسل نمی‌شوید و صحنه تمام توجه شما رو معطوف خودش میکنه.
اگر فرصتی پیش بیاد دوباره و چندین‌باره به تماشای این اجرا خواهم نشست.

بسیار تبریک میگم به این گروه و بهترین آرزوها رو براشون دارم.

از کجا شروع کنم؟
اول از موسیقی با صدای بلند شروع می‌کنم که نصف دیالوگ‌ها را خورد و صدای بازیگران عملا شنیده نمی‌شد. (ان نصف دیگر هم بازیگران کلمات را به اصطلاح جویدند و ان‌ها هم شنیده نشدند…)
داستان خطی و ساده و مضمونی تکراری که به هزاران شکل قبلا دیده یا خوانده شده و از نظر من فرم ارائه ان بسیار ضعیف و نه‌چندان جذاب بود.(از پایان سریع و هول‌هولکی‌اش هم چیزی نمی‌گویم) راستش به شخصه از این حجم شعارهای بلند و داد و بیدادها و به اصطلاح به صورت مخاطب کوبیدن‌ها خوشم نمی‌اید. (کج‌سلیقگی شخصی من)
راجع‌به زمان اجرا هم خجالت نکشید و بنویسید همان یک‌ساعت. (البته ریتم بسیار کند و حوصله‌سربر بازی‌ها شاید بدون تاثیر نباشد)


به هر روی، با سلیقه بنده چندان متناسب نبود.
با آرزوی موفقیت‌های آتی برای تیم جوان

هماهنگی بالا و کار تمیز
متفاوت‌ترین کاری بود که تا به حال دیدم و لذت‌بخش بود
هماهنگی موسیقی و نور و طراحی صحنه و لباس جذاب
گرچه خاموشی نور و روشنی سریعش برای بینایی ضعیف من کمی مشکل بود

به هر روی تشکر از تیم قوی و آرزوی موفقیت

شسته‌رفته و تمیز
بازی‌های عالی
ابزوردِ ابزورد!

لذت بردم
خسته نباشید به این تیم و آرزوی موفقیت

کوبنده، کم‌نظیر و بسیار دقیق!!
هماهنگی‌ها عالی و بازی‌ها بسیار قابل‌حس و لمس
دقایق پایانی اصلا نتونستم اشک‌هام رو کنترل کنم.
درود فراوان به این تیم و آرزوی موفقیت صدچندان

اجرای تمیز و شسته‌رفته و واقعا لذت‌بخش
گرچه ژانر کمدی و سیاه‌بازی (که شاید این اجرا اولین تجربه من بود برای تماشای سیاه‌بازی) خیلی محبوب من نیست، ولی این اجرا تونست تا آخر منو جذب و همراه کنه
خسته نباشید به گروه و با آرزوی موفقیت

می‌تونم با قطعیت بگم بدترین اجرایی که تا به حال دیدم....
داستان واقعا بد و شبیه سریال‌های سخیف ترکیه‌ای
همه‌چیز از 100 شروع شد و آخر روی 200 تموم شد. آخر اجرا سردرد شدم از این همه داد و بیداد و روایت‌های بی‌سروته
به اصطلاح‌طنزهای جنسی هم که کم نبود و توی ذوق می‌زد
گول امتیاز و تعداد رای بالا رو خوردم و واقعا پشیمانم

اصلا پیشنهاد نمی‌شود!

بازی‌ها (مخصوصا نقش اصلی، نورا) تا حد زیادی تصنعی و نچسب
ریتم‌ صحنه‌ها پایین و به طور کلی کسل‌کننده
دیالوگ‌ها بعضا خورده می‌شد و درست ادا نمی‌شدند
موزیسین عزیزی که شاید می‌شد استفاده بهینه‌تری ازش داشت…

نهایتا اصلا نتونست جذبم کنه....

با آرزوی موفقیت فراوان برای این تیم

امشب اجرای خوبی رو شاهد بودم
لذت بردم
از ایده‌ی نیمه‌ی ابتدایی نمایش بسیار لذت بردم و واقعا اون بخش رو پسندیدم!
ولی نیمه‌ی دوم به‌نظرم با ریتم‌های پایین و طولانی‌تر از حوصله تماشاگر اجرا شد و کمی بالا و پایین داشت.
گروه موسیقی به شدت عالی کار می‌کرد و جاهایی حتی من مخاطب رو به نمایش برمی‌گردوند!
بازی‌ها تمیز و تقریبا در یک سطح قابل قبول


خسته نباشید به این گروه و آرزوی موفقیت بسیار!

شخصیت مروین شاید تنها نقطه مثبت اجرا بود
مونولوگ (گرچه شاید باید بگم استندآپ کمدی) زیبایی داشت ولی شوخی‌هاش توی ذوق می‌زد
دو شخصیت مریلین و توبی که اصلا جذبم نکردن و فقط با دعواها و تیکه‌های تکراری کسلم می‌کردن
ولی شخصیت اصلی بیشتر از همه ناامید کرد و اصلا و ابدا نتونست خوب ظاهر باشه
مدت زمان نمایش هم زیاد بود و بعضی قسمت‌ها ریتم میفتاد و بسیار حوصله‌سربر می‌شد

به طور کلی خیلی پیشنهادش نمی‌کنم

بیچاره اون ملتی، که به قهرمان نیاز داره...
اجرایی میخ‌کوب‌کننده همراه با بازیگران و عواملی قدرتمند
بازی استاد آئیش بی‌نظیر
ولی حسی که بهم دست داد اینگونه بود که انگار گالیله برشت نبود و زیادی دراماتورژی شده بود (که در نهایت نتیجه خوبی داشت)

کاش زودتر می‌اومدم برای تماشاش :)