قدیم ترها انگاری تقویم آهسته وکُند سپری میشد تا به گذشته وتاریخ می پیوست . حوادث ورخدادها دیربه دیر بودند شاید برای همین دریاد می ماندند امّا این روزها برگ های تقویم زودبه زود میگذرند . رویدادها یا زود فراموش میشوند یا به ابتذالی همه پذیر شباهت پیدا میکنند که بی هیچ ذوقی بازتولید میشوند . انگاری به ناگزیر آینده را به بهای آویختن به گذشته های درگذشته باید فروخت . هدف اَم این است تا بدانم چرا اینطورشده ؟ آدمِ بی هدف هرگزچون وچرا نمیکند فقط سایه ای میانِ سایه هاست که هرگز نمی پرسد چرا ونمیداند که دارد به کجا میرود .