محمد رضایی مقدم نویسنده، بازیگر و کارگردان تیاتر و تصویر

چه جزییات خوبی...

دم این حجم از هماهنگی گروهی‌تون گرم

راستش من بین خوابیدن و مرگ، ترجیح میدم خواب رو انتخاب کنم...

در حین تماشای لانچر۵،به حس واقعی جمله، نیزه کوب شده بودم،و اصلا هم دل و تا حدودی هم فکر من نمی خواستن که نمایش تموم بشه.[این دل و فکر نخواستن من یه طورایی شبیه به لحظه هایی بود که در خدمت سربازی، از فرمانده مون مرخصی میگرفتم و تنها برای چند روز میومدم خونه...]


لانچر۵♧
زندگی در تیاتر♧
قصه ی ظهر جمعه♧
...

سلام.
خداراشاکریم که بعد از حدود یک‌ سال تمرین،بلاخره جسارت روی صحنه آوردن این نمایش را پیدا کردیم.
اما از چند ماه پیش،متاسفانه دغدغه ی تبلیغات و جذب تماشاگر به مهم ترین دغدغه ی گروه تازه به میدان آمده ی ما تبدیل شده بود. که طی مشورت های زیاد با بچه های این نمایش،به نتایج زیادی رسیدیم،البته‌ نتایجی کلیشه وار. از جمله ی آنها: دعوت از هنرمندان سینما، ایجاد حساب های فیک در تیوال، هزینه کردن هنگفت برای آوردن روابط عمومی پررزومه و... اما‌در میان این صحبت ها، تصمیم گرفتیم لحظه ایی خودمان را به جای تماشاگر فرض کنیم تا بدانیم چه چیزی سبب جذب کردن ما می شود،که‌ متوجه شدیم هیچ‌کدام از نتایج ذکر شده نمی تواند ما را به سمت نمایشی گمنام در سالنی خصوصی بکشاند. که البته این نوع تبلیغات هم بیشتر برای کم ارزش دانستن تماشاگر می باشد تا احترام به آن ها...
و اما تصمیم نهایی ما: به هیچ‌وجه از هیچ چهره ی محترمی نخواهیم خواست که مهمان ما شود و نمایش ما را در صفحه ی اینستاگرامش تبلیغ کند[بنده به عنوان کارگردان این نمایش،و به عنوان یک تماشاگر مشتاق به دیدن تیاتر،در رابطه با این نمایش می گویم که هر تماشاگر محترمی که تخفیف های اعمال شده‌مان نمی تواند او را به دیدن کارمان ترغیب کند،می تواند به خود بنده یا عوامل نمایش اطلاع دهد تا برای او بلیت مهمان در نظر بگیریم. که بی شک دیده شدن کارمان توسط تماشاگران واقعی تیاتر بهتر و دلنشین تر از دیده شدنمان توسط چهره های محترمی ست که دغدغه شان چیزی به غیر از پیگیری کردن نمایش های روی صحنه است.]، به هیچ وجه در تیوال حساب فیک نخواهیم ساخت[البته امکان آن نیز بود که از چند ماه پیش حساب های به وجود آورده را با نظر دادن در نمایش های ندیده مان،در حالت فعال ... دیدن ادامه ›› قرارشان دهیم. که بدون شک، آن عمل مان نیز بی احترامی به شعور تماشاگر تلقی می شد]، و اینکه چه بخواهیم و چه نخواهیم،توان هزینه کردن برای استخدام روابط عمومی ای با رزومه کاری بالا نداریم.
البته قابل‌ذکر می باشد که، چه گروه تازه تاسیس ما و چه‌گروهی با رزومه ی کاری زیاد، برای هر نمایش مان به وجود تماشاگر نیاز داریم.که البته این ما و کار ما ست که می تواند اعتماد تماشاگر را به خود جلب کند.
و امیدوارم این نمایش مان که در آن سعی کرده ایم از فرم و محتوایی تازه تر استفاده کنیم،مورد حمایت و استقبال تماشاگران واقع گردد... .

بیشتر از یک سال است که از اجرای این نمایش می‌گذرد.
گروهی تازه تاسیس شده.
گروهی که‌دغدغه ی اعظم تلاش مان،محترم شمردن وقت ، شعور و هزینه ی تماشاگر بوده و البته همچنان نیز خواهد بود.
اکتون که ذهنم را اجازه ی سرک کشیدن در خاطره های به یاد مانده از آن روزها‌ می دهم،بیش تر از پیش قدردان لطف و مهربانی خداوند و همچنین زحمات بی دریغ افراد‌ این گروه می شوم.
امید است با تلاشی بیشتر از پیش و تجربه ایی به مراتب بهتر و قوی تر از قبل،باری دیگر لیاقت روی صحنه آمدن نصیب این‌‌ گروه پر انگیزه مان گردد...