امشب بهمراه پسرم این اجرای دلی و تعاملی رو دیدیم
سبک اجراش برای من جدید و عجیب بود، ولی غریب نبود! بیشتر قریب بود و خودمونی و دوستانه. جو سالن و بازخوردهای حین و بعد اجرا هم جالب و اغلب مثبت بود. پسرم هم دوستش داشت و ارتباط برقرار کرد، ولی خب سلیقه من نبود.
بنظرم تعاملی بودن بیش از معمولش باعث بی‌نظمی سالن، هم در امکان ورود با تاخیر و هم در رفت و آمدهای مکرر تماشاچیان شده بود!
بنظرم از نظر اجرایی، همونقدر که اصرار بر عدم فیلمبرداری یا ضبط صدا داشتند، تاکید بیشتری بر رعایت نظم و سکوت بشه، کمتر تمرکز حضار بهم میخوره

نمایش خوبی بود، هم بازی ها، هم حرکات موزون، هم موسیقی . بنظرم قطعات اپرایی اگر فارسی بود، بهتر بود
خود داستان هم خوب بود ولی می‌شد کوتاهتر و فشرده‌تر باشه(کمی ریتمش کند بود)
گرچه اجرای خیلی حرفه‌ای و پرکار بود، برای من با توجه به خاطره‌ام از نمایش سقراط در کارنامه آقای نعیمی، کشش این کار کمتر بود