با عرض سلام خدمت همگی این نوشته های یک تماشاگر خیلی خیلی عام تئاتره در مورد نمایش بر اساس دوشس ملفی:
من این تئاتر رو روز جمعه نهم مهرماه تماشا کردم چند تا مشکل داشت به نظرم، یکی اینکه نقشها برای بعضی بازیگران زیادی سنگین بود و اگه از بازیگران با تجربه تر و کارکشته تری استفاده می شد قطعا خیلی بیشتر جواب می داد به عنوان مثال نقش جولیا بسیار نقش سختی بود و نیاز به یه بازیکر با تجربه تری داشت و در اجرا خیلی خام بود گرچه بازیگرش واقعا تلاش خودشو کرده بود که البته این مورد درباره یکی دو تا از نقشهای دیگه هم صدق می کرد مورد دیگه اینکه صندلی ها برای یه اجرای 210 دقیقه ای که الیته شبی که من رفتم 220 دقیقه طول کشید اصلا راحت نبود و نهایتا به درد یه اجرای 100 دقیقه ای می خورد و به نظر من باید در سالن اصلی تئاتر شهر یا شایدم تالار وحدت اجرا می شد اونوقت عظمت کار هم بیشتر دیده می شد. در ضمن اگر یه کم ریتم اجرا تندتر می شد و صحنه هالیی مثل خفه کردنها و غیره انقدر کش دار نبود خیلی بهتر بود و می شد با یه کم تغییرات حداقل نیم ساعت از کار رو کم می کرد در ضمن پایان نمایش خیلی قابل پیش بینی بود و انگار همه باید یکی یکی کشته می شدن و همه تماشاگرها می دونستن که نفر بعدی که کشته میشه کیه؟ در صورتی که می شد متن را یک مقدار تغییرات بیشتری داد و از این قابل پیش بینی بودن خارجش کرد. در ضمن بعضی موارد مثل کشتن کاریولا خیلی بی دلیل انجام می شد و ما نمی فهمیدیم این فرمان قتلها برای چی و از کجا صادر شده. اما خوب در عین حال چند تا حسن بزرگ در این تئاتر بود یکی اینکه در این اجرای طولانی بازیگرا حتی یه دونه تپق هم نزدن و خیلی خوب انرژیشون رو تا پایان اجرا حفظ کردن و بازیهای چند تا از بازیگرا مثل رضا بهبودی و میلاد رحیمی و باران کوثری و احمد ساعتچیان خیلی خوب بود و میلادشجره هم بازی خوبی ارائه داده بود و گروه اجرای زنده ی موسیقی هم بسیار خوب اجرا می کردن ولی یه مشکل داشتن و اون این بود برای اجرایی که انقدر کلاسیکه و تمام عناصر کلاسیک مثل روایت خطی و وجود هم سرایان و امثال اینها همه توش رعایت شده (به قول دوستان به سبک برشت)، موسیقی زیادی مدرن به نظر می یاد و ای کاش از موسیقی کلاسیک تری استفاده می شد و اینکه یه کم وجود اون گروه موسیقی با اون اجرای فوق العاده در کنار صحنه (باز هم به قول دوستان به سبک برشت) جلوی دید همه حواس آدم رو پرت می ... دیدن ادامه ›› کرد و گاهی اوقات آدم رو از نمایش قافل می کرد(به خصوص نوازنده فوق العاده گیتار الکتریک). ولی در کل اجرای خوبی بود و البته نسبت به نمایشهایی که در یک سال گذشته دیدم مثل کالیگولا و خاطرات و کابوسهای یک جامه دار و مجلس ضربت زدن، ابه نظرم ین کار یه کار متوسط بود( گرچه نباید با هم مقایسشون کرد ولی از نظر اجرا می گم) اما با یک سری تغییرات در متن و اجرا و بازیگران و قطعا محل اجرای نمایش توسط کارگردان محترم و گروه اجرایی میشه این کار رو به یه نمایش بی نظیر تبدیل کرد البته در پایان باز هم باید عرض کنم که همه اینها که گفتم نظر شخصی من بود به عنوان یه علاقه مند به تئاتر و نه یک کارشناس حرفه ای