بعضی وقتها آدم یه فازی داره که یه نمایش یا فیلمو که می بینه به نظرش خیلی خوب میاد و با جوگیری مزمن شروع میکنه در مورد اون کار تبلیغ کردن ولی بعد از یکی دوسال که اون فیلم یا نمایش رو مجددا می بینه متوجه میشه اون کار اونقدرام خوب نبوده و حتی تو بعضی مواقع خیلی هم ضعیف بوده

بعد از دیدن اجرای سال قبل سیزیف خیلی علاقه مند بودم که ببینم این قضیه جوگیری در مورد این کار که چند ماه منو درگیر خودش کرده هم صدق می کنه یا نه؟
خوشبختانه فرصتی دست داد و با اجرای مجدد سیزیف البته تو یک سالن دیگه تونستم کار رو دوباره ببینم
و خدارو شکر کردم که موفق به دیدن مجدد سیزیف شدم چون متوجه شدم که نه تنها این جوگیری در مورد سیزیف صدق نمی کرده بلکه به مراتب بیشتر از دفعه قبل لذت بردم و باز هم با تمام وجود درگیر این کار قوق العاده شدم
در مورد نمایشنامه سیزیف درسته که یه مقدار پیچیده ست و شاید نیاز به پاس کردن یه سری پیشنیازها مثل خوندن کلفتها و اتوبوسی به نام هوس و غیره داشته باشه ولی فارق از همه این پیشنیازها میشه از اینکار به صورت کاملا مستقل ... دیدن ادامه ›› لذت برد
بنظرم سیزیف اثریه در ستایش از کار طاقت فرسای بازیگری به معنای واقعی کلمه (بازیگر بودن نه ستاره بودن) و چالشهای و اثرات مخرب روحی و روانی که یه بازیگر با نقشهای مختلفی که در طول زندگیش ایفا می کنه مواجه میشه
اگه با سواد تئاتری خیلی اندک خودم در حد یه علاقه مند به تئاتر بخوام به عوامل این نمایش نمره بدم این نمره ها رو میدم:
کارگردانی محمد برهمنی: 8.5 از 10 یا شایدم 9
نمایشنامه محمد صادق گلچین عارفی: 8.5 از 10یا شایدم 9
بازی مهدخت مولایی و اسماعیل گرجی: 10 از 10 بدون هیچ شکی
(البته در مورد دادن نمرات، دارم این نمایش رو با کارهای روی صحنه رفته در تهران تو چند سال اخیر که خودم موفق به دیدنشون شدم مقایسه می کنم ولی به نظرم اگه این کار نره تو جشنواره های تئاتر در کشورهای دیگه جهان اجرا بشه به کل گروه نمایش سیزیف و بخصوص مهدخت مولایی و اسماعیل گرجی ظلم شده چون حقشونه که بیشتر از اینها دیده بشن)
با آرزوی موفقیت تو کارهای جدیدتر و البته امیدواری برای اجرای مجدد سیزیف