یک ماشین پیکان سفید که دو نیمه شده ، نیمه جلویی که قاتل در آن نشسته و نیمه پشت ماشین که با فاصله ای از نیمه اول در گوشه دیگری از صحنه ، جاخوش کرده است. گاها قربانیان در آن می نشینند و روایتگر خاطره تلخ لحظه مرگشان هستند.
به این ترتیب ، نمایش غلامرضا لبخندی، راوی لحظات پایانی حیات تعدادی از قربانیان و یا حکایت غم و دلتنگی و پشیمانی خویشاوندان آنها می شود و در نهایت با اعدام قاتل پایان می پذیرد.

نمایش "غلامرضا لبخندی" با کارگردانیِ درست و نقش آفرینی خوب بازیگران و طراحی صحنه و لباس مناسب، اجرایی در خور را رقم زد.