عرض خسته نباشید دارم خدمت تمام عوامل اجرا.
نمایش زیگموند یک اثر انتقادی بر افکار فروید و در قالب توهمات فروید در پشت پرده ذهنش به تصویر در آمده.
... دیدن ادامه ››
داستان و محتوا نمایش جالب و ارزش دیدن داره و ساده سازی مطالب در حدی بود که همه افراد با داشتن حداقل اطلاعات از تفکرات فروید بتونن به دیدن این نمایش بروند. نکات مثبت این اجرا رو پیشتر دوستان اشاره کردن اما یک نقد مختصری بر نمایش دارم که ضمیمه نظر دوستان میکنم.
نورپردازی خیلی حس و حال نمایش رو القا نمیکرد که به نظرم به خاطر سقف بلند سالن و واید بودن زاویه دید تماشاگر تلاش های نورپردازی خیلی به چشم نمیاد. از طرف دیگه صدا هایی که پخش میشن گاها با بازیگر هماهنگ نبود که به نظرم با توجه به سطح سالن نمایش و کادر بازیگری حیفه که این مورد به درست ترین حالت ممکن اجرا نشه.
در رابطه با انتخاب لباس هم ضعیف عمل شده بود. از اونجا که تعداد بازیگر ها از تعداد شخصیت ها کمتره من انتظار داشتم با لباس و تن صدای متفاوت این تغییر شخصیت ها نشان داده بشه ولی متاسفانه هم لباس ها تکراری بود هم تناژ صدا (مثلا یک دست لباس برای 3 شخصیت مرد مختلف مهم و کلیدی نمایش) این تشابه لباس و صدا یک مقدار گیج کننده بود.
در دو پرده حضور یونگ و حاخام هم به نظرم جا داشت که عمیق تر به موضوعات پرداخته بشه و طنز پردازی رو در پرده های دیگه در نمایش نشون میدادید دلنشین تر می بود. شخصیت حاخام بسیار نزدیک به شخصیت آخوند و ملا تصویر شده بود و شخصیت یونگ هم فاقد ابهت لازمی بود که درخور یونگ باشه.
دکور نمایش هم خییلی ساده شده بود. استفاده از المان هایی مثل میز تحریر و چوب لباسی با لباس های فاخر میتونست قدرت طلبی و شخصیت فروید رو بهتر نشون بده. از نظر بنده اگه صندلی جلوی میز تحریر فروید میبود میتونست نشون دهنده جایگاه بیمار در دفتر کار فروید باشه و نشستن فروید روی این صندلی مقدمه اول خیلی زیبایی ایجاد میکرد. فروید روانکاو روی صندلی روانپریشی.