بازی، طراحی صحنه و خلق کارکترهای کتاب تقریبا خوب بود. با اینکه اجرا مونولوگ بود اما به لطف جذابیت متن اصلی، خسته کننده نشد. متن اصلی به قدری اندازه ست که احتمالا تولید نمایش بد ازش شدنی نباشه برای همین جذابیت این نمایش رو به پای پتانسیل اثر اصلی میگذارم.
به خاطر ساختار سالن و چهره بودن بازیگر به نظر میاد چاره ای جز رویکرد برشتی نداشتن به عبارت دیگه ارتباط برقرار کردن بازیگر با تماشاگر نه به خاطر خود نفس این ارتباط بلکه بنا به دلایل دیگری بود.

تنها مشکل من با این اجرا، پایان بندی عجیب، بی ربط و غیرمنطقی‌اش بود؛ اگر نویسنده به اصل اثر تا حدی وفاداره که حالت های روانی و تکیه کلام های راوی اثر اصلی رو بازتولید می‌کنه چطور یهو به خودش حق میده چنین پایان بندی ای که هیچ ارتباطی با کتاب و داستان نداره رو ارائه بده؟