ما یه زمانی سر یه کلاسی شاگرد آقای کوروش نیا بودیم کمی آشنایی هست باهاشون...
وقتی یکی از دوستان گفت ایشون دارن نمایشنامه ای درباره فروید مینویسن انتظار یه کار پیچیده روانشناسانه و فلسفی رو داشتم که 50 درصد از توقعم برآورده شد...
تنها در قسمت پایانی و ورود ادیپ و الکترا اون پیچیدگی رو که از کل اثر انتظار داشتم دیدم... قسمت فروید و مبلغ مذهبی و سایه هاش هم خوب بود و سوای شوخی هاش یه حرفی داشت...رویاروییش با خواهرش هم برای من جالب بود اما سایر بخش ها میتونست بهتر باشه به خصوص قسمت یونگ...
وقتی اثری به سراغ یه شخصیت بزرگ تاریخ میره, داستان و اینکه چه چیزی از اون فرد قراره گفته و نشون داده بشه برام مهمه نه شیوه اجراش با این حال, غیر از نور و سایه, صدا و موسیقی هم برای من خوب بود...کاری به بازی ها و دکور و... هم ندارم
در نهایت در خلاصه نوشته از نگاه مهرداد کوروش نیا که باید در نظر گرفته بشه این حرف...نمره نزدیک 3 از 5 براش...