نام کار بسیار درست و جذاب ....
و اما بعد...
وقتی با کلاژها و قاب عکس های خاص سعی در زدن حرف های بسیار درشت داریم گاهی این اتفاقات می افتد اما فقط گاهی!!! اگر تا چند صد ساعت روی صحنه در مورد " درد" صحبت کنیم "درد" را مخاطب درک نمیکند وفقط واژه ای را به گوشش رساندیم و چه فرق میکند که بگوییم "درد" یا بگوییم " سرد" فرقی نمیکند اگر صرفا متن را بخوانیم تفاوت دارد ولی زمانی که روی صحنه می آید قائده عوض میشود این "درد" باید در جان مخاطب نفوذ کند.
اجرا تمیز و شاید به تعبیری شیک بود اما آیا کافی است؟! وقتی از جامعه خود فاصله میگیریم و میخواهیم میلیون ها مایل دورتر در مورد دغدغه های اینجا کار کنیم مثل این می باشد که کسی که شکنجه نشده و صرفا دور نمایی از ان را شنیده یا دیده را تصویر کند در حالی که بزرگانی مثل جویس در همان دوبلین جهان را فتح کردند همان جایی که زندگی میکردند....
در انتها از خانم خالقی ممنونم که تمام سعی و تلاششون رو برای یک اجرای دقیق داشته اند.