زندگی جامی است که قطره قطره با شراب وجود ما پر می شود. عشق نفرت، خنده گریه، حرکت ایستایی، ماندن رفتن، خوردن نخوردن، خواستن نخواستن و ... اگر این جام آنقدر پر نیست که سبب مستی شود تقصیر از جام نیست از ماست که توان آن را نداشتیم تا لبا لب پرش کنیم و گرمای مستی زندگی بیافرینیم.
ابلوموف هم جام تهی زندگی رو در دست داشت و همان را هم ننوشید و به زمینش انداخت تا خاک بنوشد تا شاید خودش را بخشنده بنامد... ابلوموف نباشیم یه وقت.
گریم و طراحی صحنه موجز و گویا بود چنانکه مکان و زمان رو خوب در نظر بیننده نشان می داد. بازی یکا یک بازیگران خوب و دیدنی بود و میزانسن ها تضاد حرکت و سکون رو خوب نمایش می داد.
و البته، و البته جناب پیام دهکردی، هنرمند شاهکاری هستند، تمام یک ساعت و نیم نمایش با صدایی رسا و فن بیانی استادانه احساس و حرکت رو در ایستا بودن شخصیت نقششان نمایش می داد، چی میشه گفت، فوق العاده است پیام دهکردی.
تشکر از کارگردان خوش ذوق و تمامی بچه های گروه و دمتون گرم.