سلام
من این نمایش را جمعه 15 اردیبهشت دیدم. بنده شخصا بخاطر بازی آقای جعفری رفتم و همیشه با اشتیاق حرکات و بازی ایشان را دنبال می کنم. به هر حال صرفنظر از بازی همیشه جذاب جناب جعفری، نمایشنامه یک اشتباه تاریخی ورزشی داشت. درست است که گروسو پنالتی آخر را زد و ایتالیا قهرمان جهان شد، اما شاهکار گروسو در بازی نیمه نهایی مقابل آلمان بود که با آن گل موجب صعود ایتالیا به فینال شد. در واقع تنها گل گروسو در جام جهانی 2006 همان گلی بود که آلمان زد. اشکهای گروسو در آن بازی همه را به یاد اشکهای تاردلی در جام جهانی 1982 و گلی که به آلمان زد، انداخت. اشک های گروسو که نشان از عشق و احساس وی بود را می توان بعد از گلش به آلمان دید نه پنالتی به فرانسه. لذتی که شکست آلمان میزبان و مغرور در نیمه نهایی داشت، به مراتب از آن پنالتی آخر زیباتر بود.
به هر حال آقای امیرخان جعفری شما یکدونه ای