اشکالاتِ خطّ فارسی ازنگاه پرویزناتل خانلری : نداشتنِ نشانه برای مُصوّت های کوتاه ؛ مشابهتِ حروف ؛ زیادی نقطه ؛ شکل های گونه گونِ حروف درابتدا وسط وآخرکلمات ؛ آمیزش با املای عربی : الفِ مقصوره ؛ فرق میان الف وهمزه ؛ تنوین ؛ واوِمعدوله ؛ حروف متفاوت برای یک واج ز, ذ , ض , ظ وامکانِ حذفِ حروفِ ث , ح , ذ , ص , ض , ط , ظ , ق ؛ وَننوشتنِ لغاتِ فارسی تُرکی مُغولی سُغدی جُغتائی روسی وهندی با حروفِ عربی است . پالایشِ خط وزبانِ فارسی ازدورانِ سامانیان تا امروز برای پاسداشتِ زبانِ رسمی ایرانی که سَره نِویسی است ادامه داشته ولی هنوز به سلیقه ی غالب بَدَل نشده است . فردوسی پاکیزه نِوشته وازمصدرهای مُعَرّب پرهیز کرده امّا بخشی ازکلماتِ شاهنامه ریشه ی عربی دارند وَفارسی سَره نیستند . بیهقی وسعدی وحافظ زبانی پاکیزه ولی ناسَره دارند . کاربُردِ نشانه های آوایی زیروزِبَر درفارسی امروز برای دُرُست خوانی کلمات ضروری است . آمیختگیِ زبانِ فارسی با عربی وَتُرکی سَرنِویسی را مخدوش میکند ولی بناچاربرای انتقالِ معنا ازکلماتِ عربی وَمُعرّب استفاده میکنیم اگرچه زبان فارسی غنی ترازآن است که سیاست های دوره ای ؛ تعصّباتِ قومی وَتَفنّن های ادبی بتواند درآن انحرافی پدید آوَرَد ولی پالایشِ حروف درراستای پاسداشتِ اصالت و پالایشِ زبانِ رسمی کشورمان ایران یک وظیفه ی ملّی است که بارِاصلی آن بردوشِ ادیبان وشاعران ونِویسنده هاست .