نفسی همره ماه، نفسی مست اله و نفسی یوسف چاه. ساکن طبقه وسط ، منو به یاد اون جمله ی معروف "به عدد آدم ها ، راه هست برای رسیدن به خدا" انداخت. فیلم حکایت نویسنده ی سرگشته ای است که برای قصه اش و شاید برای زندگی اش دنبال یک راه میگرده. ساکن طبقه ی وسط، خودش را جای هر کسی میگذارد تا برای این آوارگی های ذهنی اش، درمانی بیابد. و سرانجام میان پایین دروغ و بالای راست، بالا رو انتخاب میکنه. این فیلم خوب رو از دست ندین
پ. ن : یک سکانسی هست توی فیلم، که نویسنده در یک حجم پیله مانند، مسیر پروانگی را طی میکند. شاید مفید و کوتاه، همه ی فیلم در اینجا خلاصه شده است