«هیچ چیز آسونتر نمیشه، تویی که داری بهتر میشی!»

به تصویر کشیدن جمع دخترانه، فضایی که توش خنده و گریه، شادی و غصه در یک آن اتفاق می افته، خجالت و پررویی، قدرت و ضعف ناشی از نابرابری و ناعدالتی، خشم و نفرت، دلرحمی و دلزدگی ، غیبت و توامان ندای وجدان، جسارت حرف زدن و شجاعت سکوت کردن و رفتن... دوباره ساختن و کم نیاوردن، اتحاد.... قهرو آشتی لحظه ای و پچ پچ های دایمی... تحقیر و دلسوزی...
آب درمانی...
درد کشیدن...

درد یه وضعیت ذهنیه! ------» رو تخت زایمان می‌بینمت!

شماره ۸ رو خیلی دوست داشتم.

افهم...

دیشب دیدم این نمایش رو و چقدر خوب بود که دیدم... خوشحالم که در ضعیف ترین احتمال ممکن بلیط دستم رسید و تونستم برم این اجرای فوق العاده رو ببینم.

نکات مثبت :
هماهنگی عجیب بازیگران. تک تکشون عالی و باورپذیر بودند. تمام مدت به این فکر میکردم که چقدر خوب و متعادل دارن نقششون رو ایفا میکنند. انگار نه انگار که اون همه نگاه تماشاچی روشونه و غرق در اجراشون بودند و داشتند خود واقعیشون رو زندگی میکردند. من خیلی تبحری در اصول نقد نمایش ندارم و برداشتم کارشناسانه نیست اما به عنوان تماشاچی عام میگم که نمایشنامه بسیار منسجم بود و اجرای بینقص بازیگرانش تعادل خوبی رو برای ذهن مخاطب ایجاد کرده بود. خنده و تاثر بجایی که از مخاطب میگرفت و سکوتی که کاملا هماهنگ و از پیش تعیین نشده بین تماشاچی ها برقرار میشد نشونه انسجام اجرا بود.

نکتات ... دیدن ادامه ›› منفی:
نکته منفیش کاملا و قطعا به سالن مربوط میشه . هم اینکه با تاخیر شروع شد هم اینکه تهویه مناسبی نداشت و بسیار گرم بود.

سرو صدای عزاداری هم گاها از بیرون می آمد که خب این دیگه چاره ای نبود تحملش چون خارج از دست مسولین سالن بود.

من نتونستم بلیط تهیه کنم. کسی هست که دو تا بلیط داشته باشه؟ دو تا میخوام برا امشب