نمایش رو پس از گذشت سه سال از اجراش در فیلیمو دیدم.ساده و روون، بازی های سینمایی و کاملا رئال روی صحنه.امیر کوهستانی یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین کارگردانهای تئاتر ایرانه در خارج کشور.نقدهای مثبت این نمایش از منتقدین خارجی رو به راحتی میشه مطالعه کرد.اما نقدهای مخاطبین داخلی...متاسفانه ما یکی از مقاوم ترین ملتها دربرابر تغییر و عوض کردن دیدگاهها هستیم.هنوز درصد بالایی از مخاطبین ما فکر میکنند تئاتر یعنی صدای بم و بازی اگزجره و کارهای محیرالعقول روی صحنه.
«بعد از یک اجرا یکی از دوستان که خودش هم در دوران دانشجویی تئاتر کار میکرد اومد گفت این چه وضعش بود چرا تئاتری حرف نمیزدید! گفتم صدامون رو نمیشنیدی گفت نه صداتون خوب بود اما عادی حرف میزدید...»
به شخصه عاشق صحنه‌ی دو، خانه‌ی لبدف، زینا و مارتا روی مبل و اضافه شدن لبدف و سوشا بودم. بسیار رئال زیبا دیالگهایی که توی هم میرفت یک منظره‌ی کاملا واقعی از حرف زدن و غیبتهای روزانه یک خانواده و دوست صمیمیشون در یک مهمونی...و میدونم که چقدر درآوردن همچین صحنه ای به این سادگی در تئاتر سخته و تسلط و هماهنگی بالایی میخواد.و افسوس که اگر اسم بازیگران و کارگردانی آقای کوهستانی پشت این کار نبود اجرایی مشابه این کار اصلا در ایران دیده نمیشد چون اکثریت تماشاگران ما هنوز این سبک رو‌ نمیشناسند و بهش میگند خسته کننده،ساده حوصله سربر و تئاتری نبودن...

خوشکالم که این سبک کار در ایران اجرا میره و خوشحالم که تونستم ببینمش.

چقدر لذت بخشه دیدن بازی خانم پناهی ها،قدرت بیانش، بدنش در بازیگری و میمیکهای صورتش

نزدیک هفت یا هشت سیگار کامل در یک سالن بسته ی پر برای یک نمایش دو ساعت و نیمه توسط بازیگرها کشیده شد گاها بدون هیچ دلیل منطقی یا تاثیر هنری.شاید فقط برای اینکه بازیگرها نسخ نشند! سیگار کشیدن در سالن اجرا فول نیست؟ توی این چند سالی که تئاتر میبینم اولین بار بود تجربه ی این موضوع.نهایتا یک تا دو سیگار اون هم در حد چند پک کوتاه در معدود نمایشهایی نهایت مصرف سیگار در سالن‌های تئاتره.بهتر بود این موضوع هم در کنار خشونت کار ذکر میشد گیریم تماشاگری آسم یا حساسیت تنفسی داشته باشه اونوقت چه؟اگر از سر درد و کلافگی ناشی از دود سیگارها چشم پوشی کنیم هماهنگی و اکثر بازیهای گروه جوان نسبتا خوب بود.و موضوع هم که سلیقه است.این سبک کار در تئاتر ایران کار نشده در نتیجه بکر بودن و جذابیت خودش رو داشت

نمایش جالبی بود.خوشحالم از دیدنش.به خاطر موضوع و بازیها

در مورد به هم ریختگی فرمها و بازیها چیزی نمیگم.شاید یک روز بد این نمایش رو دیدیم...اما بیش از همه طراحی لباس، ترکیبی از لباسهای سنتی انگلستان و تیپ راک اند رولهای موتور سوار و تیپ حاجی بازاریهای خودمان و یک کولی با کتونی اسکچرز... از میان بازی این همه بازیگر تنها بازی محمدرضا علی اکبری به دلم نشست. هرچند پرداخت شخصیت و برداشت کارگردان از کاراکتر ادگار برایم بسیار عجیب بود...

نمایش زیبایی بود.با بازیهای بسیار هنرمندانه و نمایشنامه ای بسیار تامل برانگیز.