تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 23:42:40
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
چوپان در پی گوسفندان گله میدود
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چوپان در پی گوسفندان گله میدود
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
چوپان در پی گوسفندان گله میدود
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
میدود
نفس زنان نی میزند و میرود
میرود
میرسد به درختی مینشیند
مینشیند
و به حال خود رهایشان میکند.
صدای نی از دل زار چوپان بر دشت مینوازد
علف های هرز را هم نوازش میدهد.
در این هنگام
به ناهنگام گرگی که کمین کرده به گله حمله ... دیدن ادامه ›› میکند و دشت از صدای سکوت بره ها خالی میشود
خون جاری میشود.
ولی "من" میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
انسانی مرد انسانی رفت
کدام یک در پرواز کدام یک در فهم
در سر کوهی که کسی جز صخره و سنگ صداها را نمیشنید فریاد ها بی صدا ماند......
ولی" من "بازهم میگویم ما عظیم تر از آنیم که می اندیشیم.
صبح شب میشود و خورشید غروب
و واژه از دستانم میگریزند ولی من میخواهم بگویم
نه رفتن مهم است و
نه ماندن
من خود نمونه ای از خیره سری ام که معتقدم برای زیستن شهامت لازم است.....
"سپیدار"
مجتبی مهدی زاده این را
دوست دارد
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
مدادم مینوشت محکم
بی خستگی
شب و روز در تکاپو بود
میشکست
میتراشیدمش
دوباره مینوشت
مدادم مینوشت مصمم
من حیران که چطور میشود اینگونه شد!
کاغذم را پر میکرد
پنداری دلی پر داشت
یک بار برای خود نوشته بود:
"چشمی ... دیدن ادامه ›› برای دیدن ندارم
گوشی برای شنیدن ندارم
اما
سری ودلی دارم پر ز سیاهی
پر میکنم کاغذها را با نگاهی
و
همین کافیست برای ماندگاری..........."
دستم بهش گفت خب بسه چقدر بی اختیار من نوشتن؟
تسلیم شد و گفت: باشه. این بار بگو من مینویسم.
دستام باز نوشتند بازپاک کردند
روی کاغذ مهلت ماندگاری نمیدادند
پاک کن شده بود چاره کاره ش
روزهنگام , شب هنگام
این دستم مینوشت آن دستم پاک میکرد.
مدادم ناراحت بود از بیهودگی دست .از اینکه نمیدانست چه میخواهد بنویسد فقط
مینوشت.
شکست
در خود شکست
دستم تراشیدش اما باز شکست
گویی سست شده بود بی اعتماد به خود
عاقبت لب به سخن گشود
گفت ببین منو داری تمام میکنی بی هیچ
با سیاهی ام چیزی بنویس
نوشتن بهانه است.
نگاه کن
رو به تمامی ام
میخواهم قبل از پایان اثری روی کاغذت بگذارم.
اما خیر توجهی نبود و نشد. بازهم دست کاره خود را کرد.
این دستم مینوشت آن دستم پاک میکرد.
راست میگفت
مدادم کوچیک و کوچیک شد و من میدیدم پایانش را.
دیگر مداد نمیتوانست توی دستام بماند .
لحظات پایانش ناگاه به ذهنم رسید چه میخواهم.
چه میخواهم بنویسم
ذهنم حاکم بر دست شد
اما
اما........
مدادم تمام شده بود و نمینوشت.
دستم غمی بزرگ را در دل نهاد.
برگشتم خواندم دوباره سیاهی خطوط روی کاغذ را که مدادم بی اختیار دستم
نوشته بود و من سرکوبش کردم.
راست میگفت مداد
"چشمی نداشت ببیند که چه مینویسد .........
اما من در آخرین لحظات خیال داشتم در ادامه اش
بنویسم:
باید دلی و سری پر ز سیاهی داشت به سان تو تا بتوان نوشت و ماند و پاک
نشد.
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۶۰ برنامه
+۹,۰۲۵,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۶۱ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
