اول یه انتقاد تکراری به تماشاگران محترم، بمحض اینکه ما میبینیم سبک نمایش رو زدن کمدی، فکر میکنیم از اولین دیالوگ باید قهقه خنده رو سر بدیم تا
... دیدن ادامه ››
پایان نمایش، و اگه خدای نکرده به یه صحنه نخندیم یا صدای خندمون پایین تر از بغل دستیمون باشه زشته، این نمایش به سبک اغلب نمایشها کمدی اجتماعی با دیالوگ های و بازیهای طنز و بامزه شروع میشه واسه جذب و آماده کردن تماشاچی، که پیام اصلیش رو برسونه که اون پیام هم فوق العاده تلخ و غم انگیز بود، اما متاسفانه در تلخ ترین صحنه ها هم خنده بعضی حضار قطع نمیشه که این موضوع بشدت آزار دهنده است که چرا عده ای این مرز رو متوجه نمیشن. مثل صحنه ای که میلاد خبر بارداری حلیمه(ماریا) رو میده، من واقعاً درک نکردم توی اون شرایط که حلیمه داره کتک میخوره چه چیز این خبر خنده دار بود؟؟؟؟؟؟
اما راجع به خود نمایش، بازیهای تحسین برانگیز تک تک نقش آفرینان (بخصوص هم نداره، یکی از یکی درخشان تر بودن)، نمایشنامه جذذذاب و پر مغز، کارگردانی ستودنی و صحنه زیبا مجموعه ای بودن که باعث شدن شب دلپذیر، مفرح و در پایان غم انگیز (اگه یکم فکر کنیم راجع به نمایش) رو برامون رقم زدن.
ممنون از همه کسانی که زحمت کشیدن برای این نمایش.
زهر ماری توی اون بشکه ها نیست، زهرمار توی ذهن جماعتی رفته که حتی از خانواده خودشونم واسه رسیدن به قدرت نمیگذرن، هرجی زمان میگذره هم تعدادشون بیشتر میشه هم درصدش بالاتر میره.