«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
من فقط میتونم بگم انقدر خوب بود که نمیتونم هیچی بگم!!
تنها چیزی که باید بگم اینه که خیلی از دیالوگ ها واقعا شنیده نمیشدن نمیدونم مشکل از چی بود دقیقا وگرنه اکت عالی، موسیقی عالی، صحنه پردازی عالی و این نکته رو بگم که تسلط نویسنده نه تنها بر خود دو نمایشنامه بیرون پشت در و ننه دلاور تو کار به چشم میومد بلکه خود نفس جنگ.
از سجاد افشاریان قبلا تبارشناسی دروغ و تنهایی رو دیده بودم و راضی بودم و این بار هم هستم.
خسته نباشید واقعا
به به :)
درود
چه جای قشنگی :) چه شیک!
چه جمع دلنشینی
خواستم از همین تریبون خوشحالی خود را برای آمدن به این مکان و آن مکان ( کافه دنج) ابراز کنم :)
باشد که رستگار شوم!
از: خود
کسی تئاتر مترسگ رو دیده؟
نظری دربارش داره آیا؟!
دوست دارم بدونم خوبه یا نه
اجرای محیطی خوبی بود. بازی ها کار شده و با متنی خوب که هرچند بعضی اوقات از ریتم می افتاد و حوصله تماشاگر را سر میبرد.
از جمله اجراهایی بود که میشد با نگاهی به اطراف خودمون مصداقشو پیدا کنیم. مصداق چنین آدم هایی رو.. شاید بهتر این باشه تا مسئولین خود ببیند تا زرق و برقی که اطراف دنیای سینمای ما رو گرفته رو کمی کمرنگ تر کنند. تا زندگی آدم ها نشود حفظ دیالوگ ها و یا هر آنچه که به صورت اندکی اغراق وار در نمایش دیدیم.
خیلی جدی خواستم به این مسئله نگاه کنم. نمایشی که هم توش خنده بود هم صحنه هایی از نداری آدم هایی به چشمت می آمد که همین نزدیک تو زندگی می کنند..
بداهه نوازی عالی بود .. عالی .. من همچین کاریو خیلی می پسندم حتی پول گرفتنش رو هم. آدم ها باید قدر شنیده های خود را بدانند. هرچند آول فکر کردم صدای خواننده فالش هست اما بعدا فهمیدم چیزی که اهمیت پیدا میکنه لبخند من هست و بغل دستی هام. چیزی که اهمیت داره خوشحالی چند ثانیه ای تو محیطی هست که خودمون میشینیم خوراکی میخوریم با دوستمون دعوا میکنیم .. میخندیم گریه میکنیم و یا حتی مثل همین دو نفر دوستی راه می اندازیم..
دلم یه تیاتر خوب میخواد ...
از: خود
ز کوی یــــــــار می آید نسیــــــــم باد نوروزی
از این باد ار مدد خواهی چــراغ دل بر افروزی
اشکال فنی بود یا شانس من این نمایش با حدود بیست دقیقه تاخیر آغاز شد .. و با توجه به طولانی بودن کل کار یک احساس خستگی مفرط با من بود .. ولی شخصیت پردازی ها خیلی خوب بود.. به نظرم در این کار همه ی اعضای این نمایش می توانستند با بازی هایشان خود را به تماشاگر بشناسانند..
موسیقی زنده ایده خیلی خوبی است اما باید این را در نظر داشت که هنگام ادای دیالوگ ها توسط بازیگران یا باید سکوت باشد یا صدای کم موسیقی که به غفلت این امر در صحنه هایی از نمایش
فراموش شده بود.. صدای خواننده هم فالش بود ! موسیقی پایانی رو هم دوست داشتم با همه این تفاسیر..
بازی آزاده صمدی و رویا نونهالی خیلی خوب بود..