بازی روان، باور پذیر، پخته و به اندازه‌ی خسرو پسیانی قابل توجه ترین نکته‌ی نمایش بود. میمیک های به جا، اکت ها، تغییر لحن صدا همه‌چیز عالی بود و تیپ سازی عالی نقشی که بهترین مکمل نقش های دیگه بود که گاها نمایش را از یک نواختی نجات میداد و صدای گرمشون که بسیار روح‌انگیز بود و درکل کیفیت نهایی نمایش را بالا برده بود انگار که روی سن زندگی ای در جریان بود.

صدابرداری افتضاح
جایگاه تماشاگر افتضاح
دید نداشتیم صدا هم آزار دهنده بود!