اولا که اجرا را ببینید
در فضای کم اجرای مازندران اجرای قابل دیدنی بود، با فضاسازی خوب، دکور خوب، و یک بازیگر زن اول جذاب.
اما ایراد کار انتخاب نمایشنامه است، زلر این اثر را در ۲۰۰۶ نوشته، در ابتدای نویسندگی‌اش و کلیشه‌ای‌ست تکراری، دیالوگ‌های تکراری و بدون هیچ کنش جالبی. ناراحتم که چنین تیم پرتلاشی سراغ چنین نمایشنامه‌ی بی‌مایه‌ای رفته. امیدوارم با نمایشنامه‌ی بهتری به صحنه بازگردند. حیف.