گاهی می توان بی توجه به جزییات نشانه شناسانه و مفهومی تاتر از آن لذت دیداری و شنیداری برد.
آردالیون از این دسته آثار بود.البته برای من که نه تماشاگر حرفه ای تاتر هستم و نه صاحب نظر در این عرصه هنری.. به نظر می رسددوستان هنرمند با توجه به داشتن اطلاعات بسیار بیشتر در خصوص اسطوره های ملل مختلف و درک نشانه ها و مفهوم های هنری، ممکن است لذتی دو چندان از این دست کارها ببرند. البته برای بنده هم با توجه به تغییر موسیقی نمایش قابل درک بود که محل اتفاقات نمایش دائم در حال تغییر است.و نکته آخر اینکه شاید ندانستن داستان تاتر دیدنش را لذت بخش تر می کرد.اما دانستن آن هم سوای نمایش، خالی از لطف نبود.