خسته شدم از بس مصیبت و بلا دیدم. نگران بودم که نکنه لحظه ی آخر فیلم یه شهاب سنگ رو سر نازنین فرود بیاد!!
واقعا ساختن یه فیلم مثل بچه های آسمان یا سینما پارادیسو که توش انرژی مثبت و حس خوب باشه اینقدر دور از ذهن و غیر ممکن شده؟؟ نمیگم این فیلم، فیلم بدی بود. اتفاقا بازیا و کارگردانی فیلم خوب و قابل تحسین بودن اما احساس می کنم امثال این فیلم و حوض نقاشی و هیس و ... دیگه زیاد از حد شدن و فقط در تمام مدت فیلم باید حرص بخوریم.