اگه قبل از دیدن نمایش می دونستم با چی مواجه می شم، هیچ وقت تصمیم به دیدن این نمایش نمی گرفتم. به چند دلیل: 1. به عنوان تماشاچی، این نمایش یک لذت یک ساعت و نیمه برام فراهم نکرد، 2. دیالوگ های گنگ تمرکز ذهن رو روی اجراها از بین می برد و باعث می شد که تماشاچی کاملا سردرگم و گیج سالن رو ترک کنه، 3. اگرچه گروه ساهپوش به خوبی از عهده انتقال سیاهی دورانی که نمایش روایتش می کرد بر اومد؛ ولی تعداد زیاد افراد این گروه تمرکز تماشاچی رو روی اجرای افراد کلیدی و به طور کل نمایش، هر چه بیشتر از بین می برد، 4. نمایش هیچ مفهوم و بحثی برای انتقال به بیننده نداشت (گرچه شاید من به اشتباه دنبال یک مفهوم خاص توی این داستان اسطوره ای می گردم)!