از همان دیالوگ روان ابتدای نمایش، مشخص می شود که با چه چیزی رو به رو خواهیم شد. و البته اوج شکوه نمایش، سکانس پایانی نمایش بود.
موسیقی قشنگ و دلپذیر به راحتی حس نمایش را به تماشاگر انتقال می داد.
به راحتی به تماشاگر این حس رو انتقال می داد که قدر یکدیگر را بدانیم، قبل از آنکه دیر شود.
بخصوص برای من که خواهرم را اردیبهشت پارسال از دست دادم، بسیار عبرت آموز بود که باعث شد چند قطره اشکی هم بریزم.
تشکر می کنم از بازی خوبی کلیه بازیگران، بخصوص بازی روان و یکدست نقش درخت.
سلامتی و موفقیت های بیشتر برای تان شارزومندم.