‎ ابتدای نمایش، دانه‌ای از شما دریافت می‌کنم، فرصتی است برای پرورش آن در دل خودم. در طول نمایش، این دانه را با افکار و احساساتم تغذیه می‌کنم و در انتها حتی اگر تنها یک برگ سبز به دست آورم، برایم ارزشمند خواهد بود. گاهی اوقات، این پرورش آن‌قدر عمیق است که من به خانه‌ام می‌آیم و برگ‌های سبزی که حاصل کار نمایش است را در یک گلدان جمع می‌کنم، هر روز به آن آب می‌دهم و با عشق بزرگش می‌کنم. ولی گاهی نیز، نمایش با دستاوردی چون یک شاخه گل به پایان می‌رسد؛ زیبا و هیجان‌انگیز، اما به زودی پژمرده می‌شود. با این حال، اگر در ابتدای نمایش دانه‌ای به ما بدهید و هیچ ابزاری برای پرورش و آبیاری‌اش در اختیار نگذارید، انتظار ایجاد نهالی در انتهای نمایش، شاید تنها یک خیال باشد. و متاسفانه برای من اینگونه بود