تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تماشاخانه هیلاج
تالار هنر
خانه هنر دیوار
مجموعه تئاتر لبخند
بلک باکس ایران مالSB > com/org | (HTTPS) localhost : 13:38:35
نمایش وی‌ای‌آر در تیوال به عنوان یک نمایش کمدی ثبت شده است، در صورتی که به نظر من یک کمدی نیست؛ اقلاً در تعریف کمدی مرسوم نمی‌گنجد و خنده‌دار ... دیدن ادامه ››
نیست. نمایش روایت انسان‌هایی است که روی دور تکرارند و باید جوک‌های بی‌مزه و ملالت‌بار زندگی را از زبان زنی بشنوند. اگر قرص بخورند و خود را دستکاری کنند، شاید بتوانند به جوک‌های بی‌مزه‌ی زندگی بخندند و زندگی بر آن‌ها سخت نگیرد، اما اگر قرص نخورند و ملالت زندگی را از خود نرانند و در نتیجه به بی‌مزگی زندگی خنده‌ی دروغین نزنند، کارشان به درمانی بزرگ‌تر نظیر شوک‌درمانی می‌رسد. با این حال، در پرانتز می‌گویم که به نظرم بهتر بود اگر نمایش از قرص‌های روان‌پزشکی و الکتروشوک‌تراپی، هرچند به صورت نمادین هم باشد، با این وجهه‌ی منفی استفاده نمی‌کرد.
فیلمی که در پایان نمایش روی پرده به نمایش درآمد هم حاکی از آن بود که شخصیت زن که نقش کنترل‌گری را برای سایر شخصیت‌های نمایش بر عهده داشت، آن‌ها را به سان تخم مرغ‌ها و جوجه‌ها، یا به سان انبوه هزاران آدمی که در مترو هستند، یکسان‌سازی می‌کند و از فردیت انسان در دنیای مدرن چیزی نمی‌ماند و تبدیل به یکی از هزاران می‌شود.
تصویر صفر و یک‌هایی که در ابتدای نمایش روی پرده افتاده بود، نوعی ارجاع به فیلم‌های ماتریکس بود و به نوعی گیر افتادن انسان مدرن در چنگال تکنولوژی را تداعی می‌کرد.
در کل روی دور تکرار بودن نمایش شاید در ابتدا و در طی نمایش مخاطب را به ستوه بیاورد، ولی زمانی که ساعتی پس از پایان نمایش روی علت آن تکرارها و بی‌مزگی‌ها تأمل می‌کند، می‌فهمد که نمایش به عنوان اثری در ژانر ابزورد به خوبی از عهده‌ی وظایف خود برآمده است.
نمره‌ی من: ۴ از ۵
فیلمی که در پایان نمایش روی پرده به نمایش درآمد هم حاکی از آن بود که شخصیت زن که نقش کنترل‌گری را برای سایر شخصیت‌های نمایش بر عهده داشت، آن‌ها را به سان تخم مرغ‌ها و جوجه‌ها، یا به سان انبوه هزاران آدمی که در مترو هستند، یکسان‌سازی می‌کند و از فردیت انسان در دنیای مدرن چیزی نمی‌ماند و تبدیل به یکی از هزاران می‌شود.
تصویر صفر و یک‌هایی که در ابتدای نمایش روی پرده افتاده بود، نوعی ارجاع به فیلم‌های ماتریکس بود و به نوعی گیر افتادن انسان مدرن در چنگال تکنولوژی را تداعی می‌کرد.
در کل روی دور تکرار بودن نمایش شاید در ابتدا و در طی نمایش مخاطب را به ستوه بیاورد، ولی زمانی که ساعتی پس از پایان نمایش روی علت آن تکرارها و بی‌مزگی‌ها تأمل می‌کند، می‌فهمد که نمایش به عنوان اثری در ژانر ابزورد به خوبی از عهده‌ی وظایف خود برآمده است.
نمره‌ی من: ۴ از ۵
خریدار حامد رحیمی نصر (hamedrahiminasr)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۳ تیر ۱۴۰۰
جان و جهانید
نگاهتان ، حضورتان و وجودتان را سپاسداریم
خودتان آنقدر واقف به موضوع هستید ک تنها میتوانم بگویم : سبز بمانید🙏
نگاهتان ، حضورتان و وجودتان را سپاسداریم
خودتان آنقدر واقف به موضوع هستید ک تنها میتوانم بگویم : سبز بمانید🙏
۱۲ مرداد
دوست‌دارم
( ۲ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۶۰,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۵۰ برنامه
+۹,۰۱۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۴۴ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
