تصویرسازی ها فوق‌العاده بود، انقدر قوی که انگار سالهاست نازنین رو می‌شناسم. سمسار قصه می‌گفت که نمیتونید درک کنید، اما خودش اون تصاویر و حال و هوا رو دقیقا تو ذهنمون پدیدار می‌کرد.
بازیگر ها فوق‌العاده بودند. متن زیبا بود. شاید عناصری از نمایش متأثر از آثار دیگر یا حتی ناخودآگاه شبیه به آثار دیگری بودند، اما با این حال هم این اثر توانسته هویت مستقل و مهمی برای خودش فراهم کند.
درجه یک.