نمایش رو دوست داشتم. به نظرم همه نمایش تو جمله پدر خلاصه میشد: گذشته از بین نمیره. هرچی بهش نگاه نکنی ممکنه بگنده...
دختر یه جای نمایش میگه بعد از رفتن همسرش یه چیز گندیده ای از زیر تختش بیرون میزده.
به دلیل غصه مشترکی که بین همه ما ایرانی ها هست، نمایش به دل میشینه. خیلی از ماها به دنبال فرار از گذشته به امید یه آینده بهتر می ریم. ولی خیلی سخت میتونیم گذشته ها و دوستان و هموعامون رو فراموش کنیم.