بازی های کشتار همگانی ، خاطرات رفتگان بی بازگشت را زنده می کند 

اولین بار که برای دیدن تمرین تئاتر بازی های کشتارهمگانی دعوت شدم ، به این فکر کردم که چطور همه چیز به این سرعت گذشت ... نمایش درباره شیوع یک اپیدمی کشنده بود. با هر قاب یاد و خاطره رفقای از دست رفته ام از برابر چشمهایم عبور می کرد و اینکه گروه با چه عشقی تلاش کردند آنچه خیلی وقت هم نیست از سرگذرانده ایم را نمایش دهند . کاوه نورمحمدی را به سبب انتخاب این سناریو تاثیرگذار از اوژن یونسکو ، تحسین کردم اما از همان دم تا الان که کار اجرای شبانه ی خود را بر صحنه آغاز کرده است مستمر با خودم فکر می کنم مگر می شود فراموش کرد آن رفتگان بی بازگشت را ! در دوران تلخ پاندمی ما مرگ را زندگی کردیم ، مرگ را بیشتر از هر زمان دیگری باور کردیم و حتی با باور زندگی ، مردیم ... برشی عجیب از احساساتی متضاد
به شما پیشنهاد می کنم این تئاتر را ببینید و این پیشنهاد را به عنوان تهیه کننده اثر نمی دهم بلکه به عنوان انسان ، دوست وخویشاوندی به شما می دهم که خود را متعهد به حفظ خاطره قربانیان پاندمی قرن بیست و یکم می دانم ... به عنوان فردی از جامعه انسانی که یکبار خطر ترسناک شیوع یک بیماری همه گیر را از سرگذرانده اما روزانه بیماریهای مسری اجتماعی را با تمام وجود لمس می کند ... جنگ و نابسامانی هم بیماری مسری است ! فقر و بی عدالتی  ! و ترس از نابرابری و خرد شدن استخوان های آحاد جامعه زیر بار فشارهایی که دومینو وار سلامت جسم و جان و روح افراد را به مخاطره می ... دیدن ادامه ›› اندازد ... 
بازی های کشتار همگانی را حتما ببینید. گروه بی نظیر این نمایش از بازیگران و عوامل پشت صحنه تلاش بسیار زیادی در ارائه عاای این کار داشته اند .  

آذر امیرخوانساری