دیشب سفیر پیشین کشور آلمان آقای برشتولد به تماشای کار گروه جوان ما نشست. برایم عجیب بود چون نه ایشان را میشناختم و نه بازیگران جوان دهه هشتادی من انتظار حضور چنین چهره ای را داشتند. نمیدانم اتفاقی به تماشای این اثر آمده بودند و یا همراهشان که هموطن ما بود این نمایش را برایشان انتخاب کرده بود یا اینکه داستان اوژن یونسکو ، امیل چوران و میرچا ایلیاده که در آلمان نیز همسنگ رومانی و فرانسه مشهورند او را به دیدن نمایش کشانده بود. در هر صورت برای جوانان دهه هشتادی ما حضور چنین چهره شاخصی مایه مسرت و شادکامی بود باشد که بزرگان تئاتر ما نبز از جوانان حمایت کنند
پی نوشت: پیش از این به اشتباه عنوان و نام آقای سفیر را ذکر کرده بودم که در ویرایش متن آن را اصلاح نمودم