شروع نمایش فضایی رازآلود را در عین ساده گی تداعی می کرد، ابتدا به روایت دو شخصیت زن پرداخته می شود، اما با حضور شخص سوم ( مرد) رازها بر ملا می شود، اما این رازها از جنس راونکاوانه است، ستاره شناس با روایت داستانی ساده اما پر مفهوم ما را به درون ذهنمان هدایت می کند، گاهی میخندی، گاهی با خودمان شاید بگوییم ( این که منم برای منم همین اتفاق افتادچه جالب گاهی آدمها چقدر شبیه هم می شوند اما در ظاهرمان چیزی از آن شباهت نیست تا فرد مقابلمان متوجه شود،و،و،و...) نمایش به اندازه و بی هیچ ادا و اصولی در مدت یک ساعت به زیبایی روایت خود بیان می کند و تماشاگر با خیال این شخصیت ها همراه می شود، گاهی در ذهن اینس هستیم، گاهی مور.
طراحی صحنه کمک شایانی به خلق فضای نمایش کرده است و بیننده را به تخیل وا می دارد، استفاده از موسیقی هم خیلی خوب بود، مخصوصا قطعه ی شانزه لیزه. بازی شخصیت های زن نمایش کاملا باور پذیر بود، بخصوص خانم صالحی در بعضی لحظات مرز بین اینکه الان بخندیم یا گریه کنیم را به بهتربن نحو اجرا کردن، احمد ساعتچیان عزیز که جای خود دارد، نمی توانم چشم به روی بازیگر مورد علاقه ام ببندم، مثل همیشه درخشان.
این اولین نمایشی بود که از جناب نوری دیدم، به شدت منتظر کارهای بعدی ایشان هستم. خسته نباشید به کل گروه.