بعد از دو بار دیدن این اجرا هنوزم حیرت میکنم...
جوری که جان و رابرت باعث میشن یادم بره کجام و برای چی اونجام...
جوری که من رو هم شریک میکنن تو زندگیشون...تو زندگی در تاتر...
خندیدیم،گریه کردیم،غصه خوردیم...زندگی کردیم...ایکاش میشد این اجرا رو بغل کرد...تاتر زندگیته...تاتر زندگیمه...