کافه پولشری حرف تازه اى ندارد اما ارزش دیدن دارد!
بعد از ماتریوشکاى پیروزفر که یک مونولوگ حساب شده و دقیق بود، اجراهاى این چنینى رونق گرفت! (البته احتمالا پیروزفر مبدع این کار نیست، اما از نظر کیفیت شاید همچنان پیشتاز باشد، اجرائى نزدیک به دوساعت براساس هشت داستان کوتاه از انتون چخوف!) بعد از اثر تک کاراکترى پیروزفر، نمایش چشم هایى که مال توست از بهاره رهنما هم سروصداى زیادى به پا کرد (متاسفانه من این کار را ندیده ام!) بعد از آن آثارى از این قبیل از افرادى نه به سرشناسى این سه نیز به روى پرده رفت، که تمامى آنها مخاطب خاص خود را دارد.
در سه مورد مذکور کارگردان و بازیگر یکى است، و فرد یک تنه باید بار خود را به مقصد برساند!
بدیهى است که جذب مخاطب در مونولوگ کار بسیار دشوارى است، در نمایش ماتریوشکا داستان هاى متفاوت، تغییر نقش تک هنرپیشه در روند نمایش، و البته بازى قوى پارساپیروزفر این مهم را عهده دار است، اما در کافه پولشرى داستان کمى متفاوت است،
به عنوان یک مخاطب فاصله بازى و جذابیت پاوه نژاد و پیروزفر براى مخاطب زیاد است (نظر شخصى) و از سمت دیگر داستان کافه پولشرى حداقل در ظاهر دم دستى و ابتدایى ... دیدن ادامه ›› است،
اما نکته ى قوت این اثر که همان عامل جذب مخاطب مى شود انتخاب کافه به عنوان لوکیشن اجراى نمایش (نمایش در کافه تاترشهر، کافه تئاتر شهرزاد و اینک کافه خانه موزه استاد انتظامى اجرا دارد) و ارتباط نزدیک بازیگر با تماشاگر است.
خانم پولشرى صاحب کافه در ابتداى نمایش از شما پذیرایى مى کند و در طول نمایش بین میزها حرکت مى کند و رودررو با شما صحبت مى کند و داستان پراندوه زندگى ش را روایت مى کند...
در کل اگر نه در پى مشاهده ى یک اثر فاخر، که به دنبال تجربه اى جدید در تماشاى تئاتر هستید، کافه پولشرى مى تواند انتخاب خوبى باشد!