ب نام نامیِ نامی که جز او نامی نیست

ایده‌هایی بکر که کش آمدند.
نمایشی لبریز از ایده‌های بکر و خلاقانه‌ که تا نیمه‌های نمایش تورا آنقدر مجذوب می‌کند که گویی درگیر کنارهم قرار دادن یک پازل بسیار پیچیده‌ای، اما تازگی‌ ایده‌ها، طراحی صحنه‌ی فوق‌العاده، نورپردازی‌های جذاب و ... که کهنه می‌شود احساس می‌کنی در تاریکی نشسته‌ای و همزمان شش نفر به صورت مونوتون در گوش تو صحبت می‌کنند و باید یک متن را هم از رو بخوانی ...
از دقیقه ۵۰ به بعد ذهن تماشاچی این فشار زیاد را با غرولندهای گاه و بی‌گاه یا خواب پاسخ می‌دهد.
تماشای این نمایش همزمان هم یکی از جذاب‌ترین و هم یکی سخت‌ترین تجربه‌های تئاتر دیدن خواهد بود.