مرا ببخش

اگر هنوز به تو فکر می کنم

و در هر شعری که می نویسم

از نبودنت گلایه می کنم

باور کن

این روز ها باران که می بارد

احساس می کنم

تنهایی یک جهان در من است

و این تنهایی

چنان بر خاک تنم ریشه کرده

که هر چه شاخ و برگش را می شکنم

باز یاد تو

از گوشه ای جوانه می کند ...


((محمد شیرین زاده))